Medialna ustawka czy stan umysłu? A może jeszcze gorzej...

                  To , że konkurujące z sobą partie czy poszczególni politycy muszą w jakiś wyrazisty sposób podkreślić różnice w swoich poglądach to sprawa oczywista. Stąd mniej lub bardziej udawane „wzmożenia” a to w poglądach na gospodarkę, politykę zagraniczną czy Kościół. Jeśli p. Szejnfeld pisze coś o Kościele czy jeśli p. Szydło próbuje coś wyartykułować o gospodarce to pół biedy – przekonanie , że polityk w demokracji powinien znać się na wszystkim jest  tak powszechnym mitem iż nie warto z nim walczyć...  śmieszność dawno przestała być cecha dyskredytującą polityka...

Ale jeśli z jednej strony słyszę , że grozi nam trzynasty grudnia a drugiej , że w Polsce rządzić będą talibowie od których Al-kaida będzie się uczyć metod i skuteczności  to już nie wiem czy jest to artykułowanie i podkreślanie różnic w poglądach czy  objawy , odbiegającego od normy, stanu umysłu. Bo to nie jest już tylko hiperinflacja słów i pojęć.

                  Ale jeśli chodziłoby tylko o ten stanu umysłu też nie byłby  najgorzej. Jest bowiem też niestety trzecia możliwość – jest  duże prawdopodobieństwo , iż zarówno jedna jak i druga strona sporu celowo chce „pomieszać języki” i tak podmienić znaczenie podstawowych pojęć by jakiekolwiek rozmowa, nie mówiąc już o porozumieniu, o najważniejszych sprawach dotyczących funkcjonowania państwa, społeczeństwa , gospodarki była niemożliwa. No bo jak można siąść do stołu z talibem albo zdrajcą ? Oczywiście , że nie można. Tak „sformatowanego” konkurenta trzeba unicestwić ...

               Wszystko wskazuje na to, iż obie największe partie obrały taką strategie i nie mają zamiaru się z niej wycofać. Odnoszę nawet wrażenie i panuje przekonanie, że gdyby któraś z nich się wycofała dałaby świadectwo tchórzostwa.

Gdyby taka postawa charakteryzowała wyłącznie polityków nie byłoby powodów do obaw. Niestety w ten scenariusz wpisały się media , które po społu z politykami hodują sobie wyznawców. Klasyczny sposób myślenia wyznawcy , bez względu na obiekt kultu , tak często prezentowany na saloonie, polega mniej więcej na tym : nieważne , że na czymś się nie znam , wystarczy, że  druga strona coś powiedziała, zrobiła, wykonała jakiś gest więc musi to być z gruntu złe, fałszywe, perfidne i trzeba dać temu odpór...  Tylko pozazdrościć żelaznego elektoratu, bo przy  zniechęceniu Polaków do polityki wychowanie sobie żelaznego elektoratu to pewność sukcesu. Tylko czy to jest rzeczywiście „wychowywanie” czy deprawacja ....