Świat jest pełen ludzi. Niewielu jest jednak takich, których można uznać za wybitnych. Wybitną jednostką, według mnie, jest Bochwic Teresa. Wybitność Onej wyraża się głównie w czystym Onej byciu: byciu w bycie jako takim, w ontologiczniej ontologicznści. Nie mając nic do powiedzenia, nie umiejąc pisać, powołując się-jeśli w ogóle-na źródła więcej niż niewiarygodne, bywa rzeczona dla grupy swych wyznawców Wyrocznią. Wyrocznią rozumianą jako absolut absolutnie absolutny. Wyrocznia Bochwic wyrokuje w każdym temacie dowolnym, objawiając Prawdę własną jako jedynie prawdziwie prawdziwą prawdziwość, na sposób żaden nie dopuszczając błędu własnego. Ponieważ jest Bochwic, w mniemaniu własnym oraz w mniemaniu Onej wyznawców, nieomylną, popada rzeczona w agresywne szaleńwsto zawsze wtedy, gdy jakiś "niewierny" demaskuje nieprawdziwość sądów jejże. Wybitność Bochwic przejawia się w jej ignorancji wobec sfery każdej i w jednoczesnej umiejętności pływania na powieżchni gówien, które sama produkuje. Ergo-jest Bochwic wybitnaz tego powodu, iż nie posiadając żadnej cechy wybitności uczyniła sama siebie "niezatapialnie" wybitną: (1) będąc "docent-doktorem" (czyli doktorem przeterminowanym, który "nie wyrobił" się z habilitacją) pozozostaje Bochwic reliktem świata naukowego, niemniej reliktem uprzywilejowanym wobec doktorów "niedocentów"; (2) szantażując tandetnymi chwytami publikę za pomocą histerii własnej, stała się Bochwic symbolem etyki, choć podstawowe zasady etyki nawet tylko co do zawodu dziennikarza i nauczyczyciela akademickiego permanentnie łamie; (3) w imię wolności nie dopuszcza Bochwic krytyki żadnej w wydaniu nawet najłagodniejszym, co czyni z niej nadzorcę "Prawdy", zaś pojęciu wolności (zwłaszca wolności słowa) przeczy całkowicie.
Dlatego też plująca jadem Bochwic, robiąc za słodką mysię-pysię, to wybitny przedstawiciel ponowoczesności. Sama sobie defdiniująjąc normy wszelkie, sama się sobie (i tylko sobie) podporządkowująjąc, ucieleśnia Bochwic element perforfmatywnywny abstrakcyjnych teorii postmodernistycznych. Dlatego też Bochwicowej nie należy zwalczać; przeciwnie-trzeba ją chronić i wspierać, a nawet promomować, gdyż jest Ona empirycznie namacalnym produkemt ponowoczesnosności! I zapominać nie sposób, iż Bochwicowej wybitność wynika wyłącznie z faktu Onej obiektywnej przynależności do postmodernistycznej awangardy. A jest to wybitność sensu puro!!!
