Ten sam syndykat bankowy Rotszyldów, który rządzi Zachodem, rządzi także w Iranie.
https://www.henrymakow.com/2018/06/iran-does-not-oppose.html
Ajatollahowie znajdowali się na liście płac CIA i MI6, to oni rekrutowali członków organizacji przestępczych, którzy pomagali w propagandzie przeciwko rządowi Mossaegha. Innymi słowy, Ajatollahowie początkowo byli sprzymierzeńcami Szaha do czasu, kiedy ich panowie z CIA kazali opuścić jego obóz.
Shayan Zarrin - Wiele osób z mediów alternatywnych wierzy, że Iran jest prawdziwym przeciwnikiem żydowskiej elity władzy z City of London. Czytaliśmy, że Iran to jeden z nielicznych krajów bez banku centralnego kontrolowanego przez Rotszyldów. To oczywiście nonsens, ponieważ Rotszyldowie są wszędzie w Iranie z setkami kontrolowanych przez siebie szwajcarskich banków.
To oni kontrolują potężny bliskowschodni handel narkotykowy, administrowany przez Irańską Gwardię Rewolucyjną oraz CIA/Mossad w Afganistanie. Ludzie nie rozumieją, że to Szah walczył z handlem narkotykami. Handel ten ponownie rozkwitł po obaleniu Szaha w wyniku Irańskiej Rewolucji. Ten sam syndykat bankowy Rotszyldów który rządzi Zacchodem, wszędzie pierze pieniądze i handluje narkotykami, rządzi również w Iranie.
Aby zrozumieć współczesną Islamską Republikę Iranu, powinniśmy cofnąć się w czasie. Dużo powiedziano o zamachu stanu z 1953 roku [w syjonistycznym krzywym zwierciadle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamach_stanu_w_Iranie_(1953 - kiedy to obalono Premiera Mossadegha, który znacjonalizował irański przemysł naftowy. Mało jednak mówiono o roli Ajatollahów w tym przewrocie. Ajatollahowie byli opłacani przez CIA i MI6, rekrutowali irański świat przestępczy w celu prowadzenia agitacji przeciwko Mossadeghowi.
Po przewrocie Ajatollahowie kumplowali się z Szahem. Szah dał im dostęp do rządowych stacji radiowych, dzięki czemu uzyskali dostęp do mas. Od końca lat pięćdziesiątych Szah dokonał konsolidacji władzy i zaczął prowadzić nacjonalistyczną politykę zgodną z linią Mossadegha.
Jego pierwszym posunięciem było podpisanie umowy o wydobyciu ropy naftowej z Enrico Mattei, prezesem Włoskiej Agencji Naftowej. Mattei jest sławny z osiągnięcia niezależności energetycznej dla Włoch dzięki własnym polom naftowym i z przeprowadzenia próby złamania kontroli kartelu Siedmiu Sióstr (siedem koncernów powstałych z podziału Standard Oil) nad światowym rynkiem naftowym w drodze zawierania uczciwych porozumień z rządami krajów Trzeciego Świata.
W tym czasie wiele osób z wewnętrznego kręgu władzy obracało się przeciwko Szahowi i przeprowadzony został nieudany zamach stanu w 1958 roku. Generał Mohammad-Vali Gharani spotkał się z amerykańskimi dyplomatami w Atenach tuż przed zamachem. Ciekawe kto to wspierał?
Szah narobił sobie wrogów ogłaszając wielkie reformy zwane „Białą (Bezkrwawą) Rewolucją” w 1963 roku. Reformy obejmowany redystrybucję ziemi, masową rozbudowę infrastruktury, projekty budowy przemysłu, przyznanie kobietom prawa głosu, wolność religijną, rozbudowę opieki medycznej i edukacji. Wikipedia pisze: „W latach sześćdziesiątych Szah poszukiwał drogi do prowadzenia bardziej niezależnej polityki zagranicznej, nawiązał robocze relacje ze Związkiem Radzieckim i krajami Europy Wschodniej". Wkrótce dochód narodowy na głowę mieszkańca poszybował w górę, a dochody ze sprzedaży ropy naftowej stały się paliwem napędzającym irańskie projekty infrastrukturalne.
Oczywiście było to sprzeczne z interesami City of London. Reformy Szaha spotkały się z silną opozycją Ajatollahów, prowadzoną przez Chomeiniego, przyszłego Najwyższego Przywódcy Iranu. Ci Ajatollahowie woleli utrzymywanie Iranu w starym systemie feudalnym. Bolała ich utrata kontroli nad umysłami społeczeństwa. W odpowiedzi na te reformy Chomeini rozpoczął protesty przeciwko Szahowi w czerwcu 1963 roku. Protesty te stłumiono po kilku dniach.
Krążyły plotki, że protesty te były finansowane przez CIA lub MI6 czy KGB lub ich kombinację. Podejrzaną jest KGB z powodu zeznań zbiega z polskiego kontrwywiadu, pułkownika Michała Goliniewskiego, który ujawnił że Chomeini był: „jednym z pięciu moskiewskich wtyczek w szyickiej hierarchii".
Szah prowadził Iran na kurs niezależny aż do utraty władzy w 1979 roku. W 1973 roku Szah ostatecznie osiągnął to, o co walczył Mossaddegh – nacjonalizację przemysłu naftowego. Zbliżył się także do państw arabskich Bliskiego Wschodu.
Szah staje się antysemitą - Trochę przemilczanych faktów o zmianie w polityce zagranicznej Szaha znajdziemy w książce „Israel and the Shah” Devona Bowersa: „Po wojnie 1967 roku Iran stał się nieufny wobec państwa żydowskiego. Szah wspierał Izrael, ale nie chciał, aby ten stał się silniejszy od Iranu. Ta obawa wynikała z faktu, że Szah doszedł do wniosku, iż wojna 1967 roku przekształciła Izrael z państwa defensywnego w agresywne i dlatego Szah zaczął się obawiać izraelskiej ekspansji". (znanej jako „Wielki Izrael”).
Szah po prostu bronił swojej ojczyzny. Robił on wiele, aby rozzłościć żydowską elitę władzy w latach siedemdziesiątych. Po wojnie sześciodniowej Iran zaniechał wspólnych projektów z Izraelem, odmówił izraelskim oficjelom wstępu na obchody 2500 lat Imperium Perskiego w 1971 roku, dostarczył Arabom wsparcia logistycznego i ropy podczas wojny Jom Kupur z 1973 roku, nawet wysłał samolot, aby przetransportować saudyjski batalion na Wzgórza Golan.
Ponadto Szah zawarł umowę z Saddamem Husseinem w celu zakończenia operacji Iranu i CIA wspierającej rebelię kurdyjską w Iraku, zamroził współpracę wojskową i gospodarczą z Izraelem w celu wywarcia presji mającej na celu zwrot zagarniętych Egiptowi ziem, co ostatecznie osiągnięto w wyniku porozumień z Camp David w 1978 roku. Sunnici i szyici zakopali topory wojenne i formowali wspólny blok przeciwko Izraelowi. To przerażało Izrael. To dlatego sformułowano plan Wielkiego Izraela.
To wtedy żydowska elita władzy postanowiła obalić Szaha. Amnesty International wydała raport o torturach irańskiej tajnej policji SAVAK w 1976 roku. Został on rozgłoszony przez Washington Post i New York Times. CIA rozgłosiła portret psychologiczny Szaha, w którym pisano że: „to megaloman, który jest zdolny do realizacji swoich własnych celów ignorując amerykańskie interesy". Szah zareagował: „to znaczy, że mam być waszym pachołkiem?”
Inny aspekt tej historii został zignorowany w mediach alternatywnych. Natknąłem się na ten cytat z artykułu o historii żydów w Iranie. Piszą tam: „Choć Mohammad Reza Pahlavi miał sympatię dla sprawy żydowskiej na początku swoich rządów, zaczął przejawiać antysemickie tendencje na końcu swego panowania".
Yousef Cohen, ostatni żydowski przedstawiciel w irańskim Senacie pisze, że Szah stał się podejrzliwy wobec wspólnoty żydowskiej w ostatnich latach swych rządów z powodu międzynarodowej krytyki swojej administracji, oskarżeń o brak wolności czy wojskowy styl zarządzania, która pochodziła głównie z żydowskich źródeł. Ponadto autor wpływowej książki „Upadek 77 roku” (prawdopodobnie „Upadek 79 roku”, Paul Erdman – pomyłka Cohena), który przepowiedział upadek Szaha parę lat wcześniej – był żydem. Według Cohena Szah przejawiał gniew i irytację podczas ostatniego spotkania z przywódcami społeczności żydowskiej w marcu 1978 roku. Cohen pisze, że Szah wierzył w spisek żydowski o międzynarodowym zasięgu skierowany przeciwko niemu w celu zakończenia jego rządów”.
Z komentarzy:
Mohammed M:
Zgadzam się w 100%. Problem w tym, że na Zachodzie ludzie nie rozumieją, że szyici nie są muzułmanami. Termin „szyicki muzułmanin” to sprzeczność sama w sobie, tak jak „żydowski chrześcijanin”.
Sekta szyitów została utworzona przez Abdullaha ibn Sabaha, żyda który udawał konwertytę na islam. Szyici praktykują świętą hipokryzję, wierzą że mogą kłamać i oszukiwać innych w sprawie wiary. Ten zwyczaj pochodzi z judaizmu.
Słyszałem także, że Ajatollah Chomeini był agentem Brytyjczyków /syjonistów, jego ojciec podobno był białym i nie mówił płynnie w farsi.
Udawana wrogość pomiędzy Iranem i Izraelem to tylko zasłona dymna. Szyici i syjoniści mają wspólny cel: zniszczenie islamu. Bez specjalnego dochodzenia łatwo można sprawdzić, że Irańczycy zabili mnóstwo muzułmanów w ciągu ostatnich dziesięciu lat, lecz żadnego nie-muzułmanina.
Jeśli się spojrzy jak szyicki reżim traktuje muzułmanów, to widać ich nienawiść do islamu. Wieszają islamskich nauczycieli za mówienie prawdy, edukowanie Irańczyków o szyizmie i islamie, o kłamstwie, któemu byli poddawani przez stulecia.
NK:
Autor przedstawił mnóstwo twierdzeń i żadnych dowodów. Szah mówiący o żydowskiej władzy ma być antysemitą? Pahlavi sam był kryptożydem wyniesionym w celu obalenia dynastii Qajar, której Mossaddegh był potomkiem. Chciałbym zobaczyć te banki Rotszyldów, o których pisze autor.
Rodzina Pahlavi, wspierając Arabię Saudyjską, Trumpa, neokonserwatystów, neoliberałów w sprawie umowy dotyczącej zawieszenia irańskiego programu atomowego ujawniła swoje prawdziwe oblicze irańskiej diasporze. Irański rząd jest fundamentem oporu przeciwko Izraelowi. Bez broni atomowej irańskie wpływy rozciągają się od Afganistanu do Morza Śródziemnego.
Wrogowie Iranu mogą rozsiewać tylko plotki. Przy okazji: który Protokół mówi o przedstawianiu wrogów syjonistów w ich własnych barwach, aby ludzie obalili swój własny rząd będący gniazdem oporu przeciwko syjonistom?
Bez wątpienia, Iran zmiecie Izrael z powierzchni ziemi i każdy Irańczyk będzie się z tego cieszył. Widzimy kto rozpowszechnia propagandę nienawiści przeciwko nam.
===================
W artykule na pewno jest sporo prawdy. W 1979 roku w Iranie miała miejsce Rewolucja Islamska. Teraz jest to Islamska Republika Iranu – państwo mające działać według praw islamu.
Tylko że państwo islamskie nie może być republiką. W państwie islamskim najwyższą rangę musi mieć Prawo Boże, a nie uchwały jakichś ciał przedstawicielskich. Państwo islamskie to kalifat, a nie republika.
To wykres stopy procentowej irańskiego riala stosowany przez bank centralny z Teheranu: https://djavad.files.wordpress.com/2012/01/realinterestrate.png
W islamie lichwa jest piątym z siedmiu grzechów głównych. W Iranie - państwie islamskim - system finansowy oparty jest na jednym z grzechów głównych! Pieniądze na lichwę pożycza nawet bank centralny, rzekomo ten niezależny od Rotszyldów.
Żydzi mają w Persji silną pozycję „od zawsze”. Opowieść o przejęciu przez żydów władzy nad Persją zawiera już „Pismo święte”, Księga Estery.
Przetłumaczył: Metro
