Zapomniany polski geograf i podróżnik!

 

 

1951    Stefan Jarosz  

Parki narodowe i rezerwaty przyrody są obszarami,

na których zachowały się najwspanialsze zabytki przyrody,

zabytki, których odtworzyć człowiek

nigdy nie jest w stanie.

.

 1967.

Najstarsze i najlepiej zachowane zbiorowiska chronione są w formie rezerwatów ścisłych.

Rezerwatów ścisłych na terenie Parku jest 6 o łącznej powierzchni 172 ha:

1.      Rezerwat im. doc. dr Stefana Jarosza (dawniej „Strażnica”). Chroniona jest tutaj najdalej na wschód wysunięta kępa litej buczyny w drzewostanach sosnowych o powierzchni 9,46 ha.

2.      Rezerwat im. prof. dr Mariana Raciborskiego (dawniej „Wiciokrzew Pomorski”) o pow. 21,5 ha. Chroni on stanowiska pnączy wiciokrzewu pomorskiego oraz zimoziołu północnego.

3.      Rezerwat im. prof. dr Zygmunta Czubińskiego (dawniej „Steńki z Kamienia”) o powierzchni 36,67 ha. Chroni się tutaj stanowisko buczyny pomorskiej ze storczykami.

4.      Rezerwat im. dr Bohdana Dyakowskiego (dawniej „Wapienniki”) o pow. 40,5 ha. Chronione są tutaj w runie bukowego lasu stanowiska perłówki zwisłokwiatowej, zwanej też jednokwiatową.

5.      Rezerwat im. prof. dr Władysława Szafera (dawniej „U stóp Lelowej Góry”) o pow. 40,4 ha. Chroni się tu stanowisko buczyny pomorskiej z żywcem cebulkowym.

6.      Rezerwat im. prof. dr Adama Wodziczki (dawniej „Strome Urwisko”) o pow. 23,6 ha. Chroniony jest tu krajobraz klifowy i jego roślinność o charakterze kserotermicznym.

- Niesforne Dziecię Gutenberga.