Czwarty wymiar? Już wkrótce?

Moja praca magisterska poświęcona była trójwymiarowej sferze zanurzonej w czterowymiarowej przestrzeni i rozszerzającej się (lub zapadającej się) pod wpływem własnego pola grawitacyjnego. Razem w czasie miałem więc pięć wymiarów, ale czasem się nie przejmowałem i traktowałem go nierelatywistycznie. Egzamin magisterski zdałem przed czasem, w lutym, gdy moi koledzy wciąż jeszcze uczęszczali na wykłady. Widać byłem wtedy jakoś zdolny. Szło mi wszystko szybko. Dziś wlokę się ze wszystkim jak żółw. Gdy tylko zdałem egzamin, zostałem zatrudniony jako asystent w katedrze matematyki na WSP w Opolu, i od razu przydzielono mi wykład z „Podstaw geometrii” - dla nauczycieli. Dostałem też od razu mieszkanie – pokoik na poddaszu przy ul. Matejki. Pojęcia wtedy nie miałem, że niecałe dwa kilometry od mojego mieszkania, na wyspie Pasieka, urodził się Teodor Kaluza, który w roku 1921, pod akceptacji przez Einsteina, opublikował pracę w której czwarty wymiar przestrzenny został użyty dla konstrukcji jednolitej teorii grawitacji i elektromagnetyzmu.

Kaluza - Fizyk z Opola ul. Strzelców Opolskich 9 - obrazek z Google Earth, Street View

Widać nawet tablicę pamiątkową

Jednak podświadomie jakoś to musiałem wiedzieć, jak bowiem inaczej wytłumaczyć fakt, że nieco potem stałem się autorem książki o teorii Kaluzy i Kleina? Te dodatkowe wymiary muszę mieć w genach. A może nie? Może geny mam takie zwykłe, niczym się nie wyróżniające, ale dusza do mnie wielowymiarowa zabłądziła? Tak czy siak wielowymiarowe sfery śnią mi się po nocach. Mam więc sfery-magnesiki, bawię się nimi, pomagają mi zrozumieć algebry Clifforda.

Dirac and Maxwell Equations in the Clifford and Spin-Clifford Bundles

Sfery to w ogóle ciekawa sprawa. Wiadomo, że dwuwymiarowej sfery, takiej jak powierzchnia naszej głowy, nie się zaczesać bez osobliwości – wiru, przynajmniej w jednym punkcie. A sferę trójwymiarową (w czterowymiarowej przestrzeni) zaczesać można. Podczas gdy kulka od łożyska, gdy się obraca, to zawsze obraca się wokół jakiejś osi, to kulka od łożyska czterowymiarowego może się obracać tak, że nie będzie przy tym żadnej osi obrotu. Jak zatem czterowymiarowe maszyny z łożyskami mogą działać? A może w czterech wymiarach jest zupełnie inna technologia?

Tak się nad tym zastanawiałem i pomyślałem sobie, że pojęcia nie mam jak się takie piękne błyszczące kuleczki od łożysk produkuje? Skąd one się biorą takie idealnie gładkie i okrągłe? Obejrzałem więc film na Youtube. Ciekawy niezmiernie Najpierw się tnie drut na kawałki, potem się każdy kawałek ściska w kształt kulisty, a potem się chytrze szlifuje, szlifuje i szlifuje. Wszystko to robią maszyny. Dopiero na końcu oko ludzkie zerka na toczące się kulki w pudełku i próbuje wyłapać podejrzane, jeśli jakaś wzrok przyciągnie.

A kuleczki od łożysk miewają i średnicę 0.8 mm te od łożysk w twardych dyskach. No ale to w trzech wymiarach. A jak to będzie w czterech?

W latach 20-tych XX wieku powstawały zarówno mechanika kwantowa jak i teorie wielowymiarowe jak ta zapoczątkowana przez Kaluzę. Mechanika kwantowa znalazła zastosowanie w technologii. A czwarty wymiar? Czy istnieją już technologie wykorzystujące czwarty wymiar? UFO – to wiadomo, ale nasze, ludzkie technologie? Czy może wojsko już je zna, tylko trzyma w tajemnicy? O tym jednak już w przyszłych notkach.