Czy Księżyc jest pusty w środku? Jest, i to na 100%

W dzisiejszych czasach gdy czegoś nie wiemy, zaglądamy do Wikipedii. To łatwiej niż szukać w tradycyjnej encyklopedii. Nie tylko łatwiej, ale też bardziej takie szukanie podnieca. Bo czego to w sieci znaleźć nie można?! Jednak szukać w Wikipedii trzeba umieć. Inaczej z naszego szukania żadnego pożytku nie będzie. Dotyczy to przede wszystkich problemów, w których mogą być zainteresowane takie czy inne indywidua i organizacje będące w stanie opłacać wikipediowych “edytorów”. Czyli wszystkich naprawdę ciekawych problemów. Zasady można opanować dość szybko.

Gdy na przykład Wikipedia stwierdza, że coś należy do “pseudonauki” lub do “fringe theory”, oznacza to, że rzecz jest ważna i ciekawa, że jest aktualnie intensywnie badana, tyle, że wyniki badań nie są ujawniane. Podobnie gdy jakaś teoria jest opatrywana przydomkiem “teoria konspiracyjna”. Trzeba to czytać, że prawdopodobnie jest w niej wyjątkowo dużo prawdy. Można te dwie wskazówki przyjąć za w 100% przydatne, bowiem “służby specjalne” dysponujące nieograniczonymi w praktyce fundaszami, nie robiłyby swojej roboty gdyby Wikipedii w ten sposób nie “korygowały”. A służby specjalne z całą pewnością swoją robotę robią.

Teoria pustego Księżyca jest jedną z tych do których obydwie powyższe zasady pasują. W angielskiej Wikipedii pod hasłęm “Hollow Moon”

Teorię "Hollow Moon" określa się ją jako “fringe” i jako “konspiracyjną”. Zatem prawie na pewno Księżyc jest pusty w środku. Księżyc ma mniejszą gęstość niż Ziemia. Czytamy, że ma 3.3 g/cm³ podczas gdy Ziemia ma 5.5 g/cm³. Nic dziwnego, skoro jest pusty w środku.

Dowiadujemy się dalej, że misja Apollo odnotowała sygnały sejsmiczne Księżyca – że podobno “dźwięczał jak dzwon”. Nic dziwnego, skoro jest pusty w środku.

Jednak po co szukać daleko po Wikipediach. Pan Tadeusz Tumalski, który często odwiedza ten blog, specjalizuje się w tego typu geologicznych zagadkach. W witrynie academia.edu znaleźć możemy jego nie puszczoną przez cenzurę publikację:

"Origin of the Moon"; The article censored by Program Committee of the Lunar and Planetary Science Conference; LPSC XXXI 2000 Houston

Dowiadujemy się stamtąd, że czym dalej w przeszłość sięgamy, tym szybciej wirowała Ziemia. I był taki czas, że wirowała tak szybko, że doba trwała 4 godziny. Siła odśrodkowa była wtedy wystarczająco wielka by kawałek Ziemi, częściowo ciekły, wyrzucić. Tak powstał Księżyc, no I z rozpędu powstała w nim pusta przestrzeń. Tak to na obazku wygląda.

W poprzedniej notce wspominałem o roli wirowania. Fizyka dopiero stawia tu niezdarne kroki. Już Kartezjusz budował modele materii oparte na zajwiskach wirów w eterze. Dzisiaj mówi się o wirach w eterze nadciekłym, ale na razie jest to “fringe science” I “teorie konspiracyjne”. Czyli przyszłość fizyki.

A ja pracuję nad wirami kontynuując temat gajki Dżanibekowa. Postanowiłem jednak pisać po angielsku, bowiem kto jest w stanie zrozumieć to co piszę w języku polskim, ten zapewne zna też angielski. A angielskich potencjalnych czytelników pomijać nie wolno.

Wyłożyłem więc pierwsze cztery strony notatek pod prowizorycznym tytułem “Rotations”