Mamrot wyznaniowy pani premier

Ciekawe czego się tak obawia premier Rzeczypospolitej, państwa z wielkimi tradycjami kościoła otwartego, którego patronem jest święty Jan Paweł II, że mówi nam takie oto słowa:  „Biję dziś na alarm, jeszcze nie jest za późno. Jeszcze mamy państwo demokratyczne, a nie republikę wyznaniową”. A na mini-wiecu, bezpośrednio po wyjściu ze studia, ale jeszcze w gmachu TVP podkreśla już w pierwszym zdaniu, że jej największe obawy związane są z niebezpieczeństwem powstania państwa wyznaniowego.

Skąd ten mamrot pani premier? Kto ją tak skrzywdził? Kogo się tak obawia? Czyżby straszliwych purpuratów pojawiających się od czasu do czasu w jej otoczeniu – ks. kard. Kazimierza Nycza, bp. polowego generała Józefa Guzdka, a może ks. Adam Bonieckiego, wzorcowo tolerancyjnego redaktora „Tygodnika Powszechnego?

Chyba jednak nie. Koncyliacyjni biskupi i inni spolegliwi kapłani nie stanowią dla niej zagrożenia.

Pani premier, jak sądzę, boi się państwa w którym do głosu dojdą zwykli obywatele wyznania rzymsko-katolickiego. To zaiste czarna perspektywa. Pamiętamy świeżo wydarzenia na Krakowskim Przedmieściu, po którym widać było jak trzęsie się tam, i w okolicy, państwo budowane na innych wartościach niż tradycyjne, polskie. Czy ktoś, w tej sytuacji, może dać pani premier gwarancję, że nie dojdzie do nieszczęścia?

Obawiam się, że nie. Państwo wyznaniowe jest tuż za progiem. Zresztą pani premier sama je do naszego kraju zaprosiła.

Najbardziej interesuje mnie, gdzie kupuje się mamrota, po wypiciu którego dostaje się takiej iluminacj? I czy kosztuje on więcej niż butelka wina na stole prezydenta RP? Bo efekt wydaje się przepłacony. Wypowiedzi premier dają jednak pogląd na temat mechanizmów wyłaniania przedstawicieli elity w naszym kraju.

Widać, że wolni murarze z powodzeniem penetrują również polską prowincję.