Telewizja Polska, jako medium docierające bezpośrednio do domów większości Polaków, znajduje się od początku w centrum zainteresowania tych, którzy w Polsce chcą sprawować rząd dusz. Wołanie o dziennikarskie standardy i obiektywizm TVP nasila się wówczas, gdy bezpośrednio zagrożone są interesy środowisk, które od ponad siedmiu dekad dzierżą władzę nad Polską i jej obywatelami. Myślę, że po 1989 roku, ze względu na ryzyko towarzyszące procesowi demokratyzacji życia publicznego, środowiska te nie przewidywały umocnienia pozycji tzw. telewizji publicznej - stąd zakusy na prywatyzację drugiego programu i ośrodków regionalnych. Minione ćwierćwiecza w TVP upłynęło pod znakiem udręki szeregowych wyrobników dziennikarstwa w tym medium, często zatrudnianych na umowach śmieciowych, i wysysania z niego wszelkich żywotnych sił. Zjawisku degradacji TVP jako medium narodowego, towarzyszył szybki rozwój koncesjonowanej komercyjnej konkurencji i przejmowania reklamowego torta.
Być może proces ten przebiegałby dużo szybciej, gdyby nie rozbieżność partyjnych interesów. TVP potrzebna była przez długie kadencje postkomunie do legitymizowania władzy zdobytej w demokratycznych wyborach i uzyskania dla niej szerokiego społecznego poparcia. Z czasem jednak kawiorowa lewica, która dorwała się do naprawdę dużych pieniędzy, zaczęła tracić zainteresowanie polityką, stąd i telewizję zgubiła w swoim polu widzenia. Jednak dopiero PO odsłoniła prawdziwą naturę zarządzających Polską, którzy już bez ogródek postanowili wykorzystać TVP do brutalnej walki o władzę, demontażu państwa oraz krycia afer.
Wtedy takim poślednim salonowym autorom jakJanina Jankowska czy Jan Filip Libicki, którzy biadolą tu nad upadkiem telewizji, ani przez myśl nie przeszło, żeby publicznie wyrazić dezaprobatę z powodu degrengolady TVP i skurwienia środowiska dziennikarskiego, otwarcie łamiącego wszelkie standardy, w tym dziennikarski obowiązek sprawdzenia treści podawanej wiadomości z prawdą.*
Osiem lat trwało niszczenie środowisk niepodległościowych (prawicowych, konserwatywnych i narodowych) wszelkimi możliwymi medialnymi metodami m.in. przez zohydzanie wizerunku politycznego przeciwnika i szerzenie kłamstw na jego temat.
Proces demoralizacji skompromitował większość głównych aktorów politycznej sceny, do czego przyczyniło się powszechne przyzwolenie na korupcję oraz towarzyszące jej polityczno-towarzyskie sojusze. Szokujące jest, że dzisiaj sympatycy opozycji, która sama zhańbiła się udziałem w pospolitych przestępstwach, próbują dokonać kolejnego gwałtu na TVP poprzez nakładanie jej kagańca politycznej poprawności żądaniami równoważnego traktowania polityków i ugrupowań dążących do zreformowania kraju ze… skompromitowanymi politykami i partiami nie potrafiącymi wnieść w nasze życie jakiegokolwiek pozytywnego działania.
Takie traktowanie, całkowicie dziś nieuzasadnione, oznaczałoby tak naprawdę nobilitację postaci, których miejsce jest poza światem polityki, czy to się komukolwiek podoba, czy nie.
Od kilku dni wiem już na co liczy establishment odsuwany w Polsce na margines. Do niedawna miał on jedno powiedzenie: - „Życzcie nam zdrowia, bo resztę sobie kupimy”. Pod koniec tego roku (signum temporis?) pojawiła się prośba o nowe życzenia noworoczne. - Życzmy sobie szczęścia, panowie, pasażerowie Titanica mieli wszystko poza nim właśnie - usłyszałem w trakcie niedawnego spotkania opłatkowego w Krakowie. To zupełnie nowa jakość i autorefleksja w tych gremiach. Stąd i formowanie nowych relacji pomiędzy Telewizją Polską a światem polityki będzie możliwe zapewne dopiero po kolejnych wyborach, pod warunkiem, że oczyszczą one przestrzeń publiczną ze skompromitowanych postaci, liczących dziś coraz głośniej na ów łut szczęście, którego tak bardzo zabrakło niegdyś pasażerom Titanica.
* Prawo prasowe.Art. 12. Obowiązki dziennikarza. 1. Dziennikarz jest obowiązany:
1) zachować szczególną staranność i rzetelność przy zbieraniu i wykorzystaniu materiałów prasowych, zwłaszcza sprawdzić zgodność z prawdą uzyskanych wiadomości lub podać ich źródło….
