O tym jak Mazurek Kirianowa oszukał

Nie tak dawno przez polską blogsferę przetoczyła się fala oburzenia na wypowiedzi redaktora naczelnego Rosyjskiego Kuriera Warszawy Władimira Kirianowa w trakcie wywiadu z Robertem Mazurkiem dla „Rzeczpospolitej” (pełna treść wywiadu tutaj). Echa wywiadu dotarły również do Rosji i rosyjska blogsfera została zapoznana z tłumaczeniem tekstu wywiadu.

Sprawa stała się na tyle znacząca w Rosji, ze red. Kirianow uznał za stosowne wyjaśnić rosyjskim czytelnikom, co go skłoniło do udzielenia tak kontrowersyjnego wywiadu.

Z wyjaśnień tych dowiadujemy się, że pan redaktor został w brutalny sposób oszukany. Wydaje mi się, ze polska opinia publiczna niewiele wie o „manipulacjach pana Mazurka i Rzeczpospolitej ”, więc nie uprzedzając faktów, oddaję głos panu Kirianowowi:

"Inoforum, Rosja
Odpowiedzi redaktora naczelnego Rosyjskiego Kuriera Warszawy, Władimira Kirianowa na pytania Inoforumowiczów
Autor: Władimir Kirianow
Data publikacji: 18/10/2010

Przyjaciele, dziękuję bardzo za udział w dyskusji.

W wywiadzie dla polskiej gazety, wygraliśmy, otrzymując okazję do przekazania Polakom własnych poglądów różniących się od tych, którym ludzie tutaj są faszerowani na co dzień. Czytanie moich odpowiedzi rusofobom na pewno się nie spodobało.

Nie ma sensu się obrażać się na dziennikarza Roberta Mazurka, tym bardziej skarżyć się w sądzie. Nie ulega wątpliwości, że nie autoryzował on wywiadu, skrócił do "robiących wrażenie" fraz, uwypuklił to, co w Polsce "wstrząśnie fundamentami", formowanymi tutaj przez kremlinologów-sowietologów, "ekspertów" od Rosji. Wiele z rozmowy pozostało na boku.

Dajmy na to bolesny temat planowanego przeniesienia pomnika żołnierzy radzieckich w Warszawie z Placu Wileńskiego. Gdy doszło do dyskusji politycznej o niedopuszczalności "służalczości" wobec Rosji, ponieważ jeden z urzędników chciał wstępnie uzgodnić ze stroną rosyjską tego typu nieprzyjazną akcję, wówczas wygłosiłem swoje zdanie o rzeczywistej służalczości wobec Busha, w celu jak najszybszego wybudowania w Polska bazy rakietowej.

Nie pozostał ślad po tym jak prowadzący wywiad, uzasadniał prawo mediów i polityków do agitowania Polaków przeciw Putinowi (wymyślania przezwisk takich, jak "Putinokkio" i w ogóle negatywnego koncentrowania się na jego osobie) - w Polsce rzekomo nie lubiani są również Bush i Sarkozy.

Nie ma powodu, aby mówić o pewnych "podwójnych standardach" (podobno tu dałem się złapać) - ponieważ rosyjskie media, politycy i Putin nie prowadzą nachalnych propagandowych ataków na Polskę i mogą być lubiani. Wszystko jest dokładnie odwrotnie po polskiej stronie. Tutaj pretensje są wynajdowane i komunikowane codzienne. Za to mam prawo ich nie lubić, ale absolutnie bez żadnych pretensji do zwykłych ludzi - pracowitych, uprzejmych, inteligentnych, z którymi dość łatwo znaleźć wspólny język w każdej sprawie.
Dla nich właśnie walczymy. Nie nie można zostawiać ich na pastwę rusofobów. Jeden tylko przykład - 15 października przyszedł list z polskiej prowincji: "Dzień dobry! Przeczytałem w "Inoforum" Pana wywiad DLA "Rz". BARDZO dobry. Nareszcie ktoś po męsku powiedział prawdę. Powodzenia. Orządała Antoni, Tarnów . Oto tłumaczenie: .«Добрый день!Прочитал на «ИноФоруме» Ваше интервью. Отличное. Наконец кто-то по-мужски сказал правду.Удачи. Антони Ожондала»

Mi nie jest potrzebne nagranie z dyktafonu, które "skasowali" (wątpię), nie mając w zwyczaju trzymać plików. I tak wszystko pamiętam. Rozmawialiśmy o nocnych tchórzliwych morderstwach wojsk Saakaszwilego na żołnierzach rosyjskich sił pokojowych i Osetyńczykach, do których wystrzelono kilkaset pocisków z wyrzutni Grad. Wyjaśniłem dlaczego Rosjanie i Ukraińcy są bardzo bliskimi narodami i mają prawo do budowania dobrych relacji między sobą, bez względu na polska zawiść i skłonność do „pomarańczowych”". Pamiętam brakujący temat gazociągu północnego, poszukiwań przez Rosję nowych gwarantowanych metod przesyłania gazu do Europy, bez względu na niezadowolenie jej sąsiadów. Poszukiwaniu tej samej dywersyfikacji dostaw, o której marzy się i w Polsce – tylko u nich mówi się o poszukiwaniu nowych dostawców paliwa, w miejsce Rosji ...

Ktoś poradził mi, abym w przyszłości zabierał na wywiad kontrolny dyktafon. Jest mało prawdopodobne, że to coś da. Z nim lub bez niego materiał wszystko jedno będzie taki, jakim go zrobi dziennikarz. Jego, tak jak ten, i tak przeczytają. Potem ja, teoretycznie, zacznę wyjaśniać i dowodzić na forach internetowych, jak pocięto i przeinaczono tekst (bo przecież gazeta nie jest z gumy), jak nie dali autoryzować przed wydrukowaniem (bo nie było kiedy) jak zniekształcono nazwę mojej gazety w podtytule (ale za to poprawiono w wersji online).

Co ważne, powtórzę, korzyść nawet przy takim sposobie publikacji w Polsce jest oczywista - informacje do rozważań mimo wszystko trafiły do adresatów ..."

[pełny tekst odpowiedzi red. Kirianowa tutaj]

Mam nadzieję, że redakcja „Rzeczpospolitej" zajmie stanowisko w sprawie tak kuriozalnych oskarżeń. W przeciwnym wypadku trzeba będzie uznać, że pan Kirianow został oszukany przez polskich kolegów po fachu.

Ja z góry pana Kirianowa przepraszam za to, że "tylko z nami Rosja ma takie problemy".  Widocznie przyzwyczajenie jest drugą naturą człowieka.

Opracował: Konrad24pl

PS. Dziękuję Ershowi za temat;)