Nie mogłem nie podzielić się tą wiadomością. Od momentu gdy opisałem swoje perypetie z tą plagą naszych czasów jaką jest choroba nowotworowa uplynęło trochę wody. Chociaż z Seamanem zatytuowaliśmy ten wspólny blog “Cancer free, czyli wolni od raka”, w moim przypadku pozostawał pewien margines niepewności. Dzisiaj po pięciu latach od diagnozy i operacji usłyszałem od swego onkologa, że nie ma on już nic ze mną do roboty. Jego rola w kontaktach ze mną skończyła się, oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Powiedział, że jestem zdrowy. To jest naprawde coś niebywałego. Takiego przeżycia nie doświadcza każdy. To można porównać tylko ze skazańcem, który stojąc pod szubienicą otrzymał w ostatniej chwili ułaskawienie. Zgadzam się z “Pyzolem”, że rak może być czymś też co przyniesie pozytywne doświadczenia. Oczywiście nikomu nie życzę takich doświadczeń, ale każdy z nas powinien mieć coś takiego na uwadze. W tym momencie nie będę chyba trywialny, gdy zaapeluję do wszystkich moich rodaków raz jeszcze: badajcie się aby nie dopuścić do tego, kiedy nie można już będzie powiedzieć “cancer-free”!!! Badajcie się, żeby usłyszeć “zdrowy”, zamiast “masz przewlekłą chorobę nowotworową”. Badajcie się aby w statystykach przeżywalności nasz kraj dogonił np. Skandynawię. Ja jestem przykładem tego, że wczesna diagnoza (chociaż mogło być lepiej) doprowadzi do zupełnego wyleczenia z tej szeroko rozumianej “śmiertelnej choroby”.
Jak wcześniej pisałem, walka z rakiem w dużej mierze rozgrywa się w sferze psychicznej. Nie powiem, że wyszedłem bez szwanku z tej walki, ale dzisiejszy dzień na pewno zabiźni wszystkie rany jakie odniosłem w tej samotnej wojnie. Modlitwa była tym co pomogło mi bardzo w wielu bitwach, w ciągu tych pięciu lat. Szczególnie patronat naszego papieża, Jana Pawla II wydał mi się pomocny. Ja w to wierzę, to był taki mały cud w Jego wykonaniu w stosunku do mnie. Podziękowałem mu będąc w Watykanie w dniu Jego beatyfikacji, pomodliłem się przy Jego nowym grobie i po powrocie ta wiadomość.
