Rzekoma prorodzinność LPR

Roman Giertych wrzeszczy w Europie o konieczności walki z aborcją i propagandą homoseksualną i domaga się zmian zapisów konstytucyjnych o ochronie życia ludzkiego. Czy chodzi o kolejne referendum, czy nie, kompletnie nie ma znaczenia. Rozumiany bowiem jest inaczej; mało kto ma wątpliwości, że chodzi tu głównie o efekt propagandowy wobec gasnącego elektoratu LPR; oto jesteśmy, istniejemy, działamy!

Roman Giertych chce dać dowód ożywienia, intelektualnego fermentu w LPR. Na fali tego samego fermentu posłanka Sobecka domaga się zlikwidowania żłobków. W zamian matki miałyby otrzymać prawo do wydłużonego do lat trzech urlopu macierzyńskiego. Oczywiście na koszt państwa. Czy posłanka Sobecka przeprowadziła jaką analizę finansową, porównała potencjalne oszczędności budżetu państwa z tytułu likwidacji dotacji do żłobków, ze zwiększającymi się w ten sposób wydatkami na ZUS – wątpię. To nie ten świat, tu realia finansowe się nie liczą. Liczy się efekt propagandowy i ideologiczne założenie, że kobieta wybierze trzyletni urlop, a nie pracę.

Skąd posłanka Sobecka to wie? Nie wiadomo. Ale nawet gdyby miała rację w pięćdziesięciu procentach (przepis ten będzie na rękę matkom bezrobotnym, bądź tym, które już wychowują kilkoro dzieci), to co zrobić z pozostałą połową matek, które wybiorą po okresie połogu pracę? Likwidacja żłobków z pewnością im nie pomoże. Nie można bowiem zakładać, że każdą pracującą matkę będzie stać na wysłanie dziecka do placówki prywatnej, lub na zatrudnienie piastunki.  W ten sposób rzekomo prorodzinny pomysł odsłania swoją odwrotną – anty-rodzinną naturę.

Ile ich jest rzekomo prorodzinnych przepisów w naszym rzekomo prorodzinnym państwie? A w istocie państwie systemowo niedomyślonym, obarczonym setkami oczywistych, poważnych błędów szkodzących rodzinie i jej ekonomicznej egzystencji.

Jeden z przepisów wczoraj wyprostował Trybunał Konstytucyjny orzekając, że kobiecie prowadzącej działalność gospodarczą i płacącej dobrowolną składkę na ZUS należy się zasiłek chorobowy tak jak kobiecie zatrudnionej etatowo. Przepis dotyczy miliona kobiet, które dotychczas w świetle prawa (i bez wsparcia ze strony min. Romana Giertycha) były jawnie dyskryminowane.

A ile jeszcze takich przepisów pozostaje w zamrożeniu? Ile przepisów (nie wspominając już o praktyce orzeczniczej sądów) wciąż dyskryminuje prawa ojca? Jak wielkim problemem jest o cal nawet nie zreformowany system podatkowy, który traktuje dziecko jako niebyt ekonomiczny. Polski system fiskalny nie przewiduje możliwości płacenia podatku dochodowego zrelatywizowanego do liczby wszystkich członków rodziny. Dla opodatkowujących się razem małżonków dochód dzieli się na dwa, a nie – wliczając dzieci – na trzy, cztery, lub więcej, tak jakby dzieci nie miały wydatków, nie były aktywne kosztowo. Czy aby więc, jeśli rzeczywiście celem państwa jest zwiększenie rozrodczości, nie należałoby zmierzyć się z tym kardynalnym problem?

Inny przykład: mimo, iż WHO traktuje niepłodność jako chorobę, w Polsce jego leczenie nie jest refundowane przez państwo. Rozumiem sporną na gruncie etyki chrześcijańskiej kwestię zapłodnienia in vitro. Ale leczenie niepłodności to nie tylko kwestia zapłodnienia pozaustrojowego, to problem dużo szerszy. Czy nie należałoby wesprzeć systemowo ludzi starających się o potomstwo – pani posłanko Sobecka, panie premierze Giertych?

Widać, czuć ferment w LPR; intelektualny, ideologiczny, czy polityczny, nie ma znaczenia. Zarazem Polska jest na fali i klimat temu sprzyja, by forsować zmiany, które będą przeciwdziałały kryzysowi demograficznemu. Tyle, że trzeba to robić w zgodzie z logiką państwa, zwłaszcza z jego logiką ekonomiczną; nie przez mnożenie świadczeń socjalnych (becikowe, trzyletni urlop macierzyński, pensje dla gospodyń domowych), ale przez likwidowanie absurdów systemowych w istocie szkodzących rodzinie. Do takiego właśnie wysiłku należy namówić naszych – deklarujących się jako prorodzinni – polityków z pączkującym tej wiosny pomysłami LPR – na czele!