Nie jest wykluczone, że w wyborach prezydenckich poprę Jarosława Kaczyńskiego. Motywy takiego potencjalnego działania już opisywałem i nie ma sensu się powtarzać. Niejako w tle jednak chciałbym złożyć wyrazy szacunku Panu Ludwikowi Dornowi, z których choć często się nie zgadzam to jednak, którego polityczną postawę szanuję.
Czas jakiś temu pisowskich dysydentów skupionych wokół Ujazdowskiego, Polaczka i Sellina wspartcyh osobą Rafała Dutkiewicza uznawałem za szansę na jakieś nowe rozdanie na prawicy. Niestety inicjatywa szybko okazała się klubem dyskusyjnym a po rezygnacji z ogólnopolskich aspiracji Rafała Dutkiewicza praktycznie znikneła z zauważalnych wymiarów. Nowy duch wstąpił w nią wraz z dołaczeniem do załogi Ludwika Dorna. I znów pomyślałem, ze coś z tego będzie. A potem byla katastrofa.
Czym się liderzy Polski Plus kierowali pędząc nazad pod skrzydła PiS nie wiem. Być może wzniosłymi uczuciami. Mnie jednak bliższa jest filozofia decyzji politycznych opartych na logicznej kalkulacji. Stąd moje warunki postawione Jarosławowi Kaczyńskiemu. Nie mam oporów w stawianiu politykom warunków ponieważ uważam, że są oni po to by moje warunki wypełniać. I najprezesowsze z prezesowych prezesowstw nie zmieni faktu, że to oni są dla mnie a nie ja dla nich.
I tu właśnie bardzo podoba mi się postawa Ludwika Dorna. Został sam na placu boju pozostawiony przez swoje wojsko. Tym nie mniej z podniesionym cozłem postawił swoje warunki i zawarł sojusz z tym, który jego warunki potraktował poważnie. I tak ma być. Szacunek.
Inne tematy w dziale Polityka
