Bezbronne państwo - trzy nieprawdziwe opowieści do poduszki

Dziś ponury temat. Trzy krótkie, za to nieprawdziwe opowieści na ten sam temat. Państwo i prawo.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Opowieść pierwsza.

Zdarza się, że zamordowany zostaje były minister, albo były szef policji. Prokuratura, policja i politycy... Wszyscy rzucają się wtedy do wyjaśnienia, a nie zaciemnienia sprawy. Operacja kończy się jak na dobrym kryminalnym filmie... Pochwycili kogo pochwycić mieli, aresztowali według podobnego schematu. Bywa, że załamani mordercy i morderstwa zleceniodawcy, jeden po drugim wpadają w depresję i własnymi siłami kończą swój żywot. Nikt im nie pomoże. Smutny jest los przestępcy.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Opowiesć druga.

Zdarza się, że jeden przestępca z przestępcą drugim stworzą zorganizowaną grupę. Jednak zorganizowana przestępczość to największy wróg prokuratury, policji i polityków. Wystarczy, że tylko jakiś malutki sierżancik mafii (bezsenownie nazywany przez media bossem!) na chwile się zapomni...  Bezlitośni pracownicy ministerstwa finansów, czy choćby urzędów skarbowych dopadną go. Nawet jeśli niewinny! Wystarczy, że przez kilkanaście lat był bezrobotnym, że jego majątek w tym czasie spokojnie rósł sobie o milion złotych rocznie, a on źródła majątku podać nie jest w stanie... Domierzą podatek w wysokości 70 procent wartości majątku! I znikąd pomocy. Smutny jest los przestępcy.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Opowieść trzecia.

Zdarza się, że porwany zostaje syn biznesmena. Prokuratura, policja i politycy... Wszyscy rzucają się wtedy do wyjaśnienia, a nie zaciemnienia sprawy. Operacja kończy się jak na dobrym kryminalnym filmie... Pochwycili kogo pochwycić mieli, aresztowali według podobnego schematu. Na koniec bywa, że załamani porywacze i porwania zleceniodawcy, jeden po drugim wpadają w depresję i własnymi siłami kończą swój żywot. Nikt im nie pomoże. Smutny jest los przestępcy.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Dwa pytania podsumowujące. Chyba nie na temat.

1) Czy osobnik, który wyjeżdża z salonu samochodowego zakupionym właśnie, nieubezpieczonym autem to częściej naiwniak czy prowokator?

2) Czy osobnik, który z własnej woli dzwoni na policję z informacją, że rozpoznałby sprawcę kradzieży cudzego samochodu, to zawsze idiota?