Agresja i bezczelność redaktora Terlikowskiego

Skąd biorą się tacy ludzie, jak redaktor Tomasz P. Terlikowski, który przyprawił mnie o niemały ból głowy. Rozumiem, że pan Terlikowski chciałby uchodzić za wzór dobrego katolika, ale w swoich agresywnych atakach na demokratyczną lewicę aż płonie z nienawiści. Od razu wyjaśnię, że pani posłanka Senyszyn nie jest bohaterką z mojej bajki, ale gdy słucham lub czytam takich publicystów, jak Terlikowski, Karnowski, Michalkiewicz czy Ziemkiewicz, to po prostu chce mi się rzygać.

Pan redaktor Terlikowski nie musi zgadzać się z posłanką Senyszyn, nie musi nawet akceptować jej dość barwnego stylu bycia, ale na tym chyba polega demokracja, że zakłada istnienie różnych światopoglądów. Ja akurat nie chciałbym żyć w państwie Pinocheta czy gen. Franco, ale rozumiem, że dla redaktora Terlikowskiego jest to wzór państwowości, do jakiej na oślep powinniśmy w niedalekiej przyszłości zmierzać. Bywa i tak...

Gryzie mnie jednak taki oto problem, dlaczego redaktor Terlikowski każe posłance Senyszyn przepraszać za okres rządów Bieruta, Gomułki i Jaruzelskiego? Na rany boskie, przecież jest to chwyt dość taniej demagogii. Niech pan Terlikowski zechce zauważyć, że pani posłanka Senyszyn ma prawo brać udział w życiu Kościoła, jak każdy jeden obywatel naszego kraju. Koścół nie jest bowiem instytucją polityczną, jaką nieudolnie usiłuje z niej robić redaktor Terlikowski. Każdy więc ma prawo krytykować Kościół, bo nie jest to nietykalna "święta krowa" i bynajmniej nie zawsze musi mieć to cokolwiek wspólnego z antyklerykalizmem.

Ja urodziłem się w epoce Gierka, a w okresie obrad tzw. okrągłego stołu miałem zaledwie 15 lat. Czy mi także redaktor Terlikowski każe przepraszać za komunę w Polsce? Dodam, że nie podoba mi się ulgowe traktowanie Kościoła w kwestiach podatkowych, nie mówiąc już o tym, że jestem zwolennikiem bardziej liberalnego stylu życia od oficjalnie propagowanego przez Kościół katolicki. Gdzie więc są moje prawa?!