Dziś, 15 sierpnia, obchodzimy święto Oręża Polskiego. Dokładnie 92 lata temu polskie wojsko rozgromiło armię bolszewików, tym samym udaremniając rozlanie się fali komunizmu na całą Europę. Dziś Bitwa Warszawska jest uznawana jako 18 najważniejsza na świecie, a geniusz jej taktyki omawia się w wielu wyższych szkołach oficerskich. Aż strach pomyśleć co by się stało, gdyby nasze wojska nie postawiły ów zapory. Prawdopodobnie (nawet bardziej pewnie niż prawdopodobnie) Europę strawiłaby choroba gorsza niż dżuma- SOCJALIZM ! W zasadzie, aż prosi się aby napisać, że i tak dziś trawi, ale nie to jest przedmiotem dzisiejszej notki.
Mówiąc, na to święto "cud nad Wisłą" pomniejszamy geniusz i umiejętności tych, dzięki którym możemy się dzisiaj cieszyć. Tylko możemy ? Moim zdaniem jest to nasz patriotyczny obowiązek ! Więc nawet musimy ! Oczywiście dzięki temu, że państwo zapewnia nam w tym dniu dzień wolny od pracy, powinniśmy jak najlepiej wykorzystać na danie upustu naszej radości. Każdy na swój sposób, ale zawsze mając na myśli i w sercu pamięć tych, którym należy oddawać hołd. Jednakże, oprócz świętowania i radowania się z tego, co było należy podjąć refleksje nad tym co teraz. Czy to, że kiedyś nam "się udało" to tylko zasługa chwilowego szczęścia ? Cudu ? To już powiedzieliśmy, że nie. Tak samo jest i dzisiaj ! Jesteśmy wspaniałym narodem ! I to, że również dzisiaj coś osiągniemy- to nie jest żaden cud, tylko nagroda za trud włożony w osiągnięcie czegoś. 92 lata temu przykładem była Bitwa Warszawska, a dziś może to być zdobycie medali olimpijskich. Polacy mogą wiele, ale medialne środowiska, pokazują w większości nasze upadki, porażki. Dlatego ten dzień jest też przede wszystkim wielkim świętem mediów, gdyż po prostu muszą powiedzieć (nawet nie dosłownie), choćby w kilku słowach o polskim zwycięstwie.
I to jest plus- jeden dzień w roku, kiedy nie mówi się o naszych porażkach, ale zwycięstwie- super ! Ale nie byłbym sobą, gdybym się do czegoś nie przyczepił. Tak jak w tytule, zadam pytanie- czyją pamięć się czci ? Są dwie kategorie- albo pamięta się o czci wobec wszystkich żołnierzy walczący w bitwie albo o wyłącznie o generale Piłsudskim. To jest ogromna niesprawiedliwość popełniana zarówno przez media jak i przez państwo. Mówiąc o mediach mam tu na myśli, te które zapominają o najwybitnieszym generale tamtych czasów, jednym z największych dowódców polskich sił zbrojnych- gen. Tadeuszu Jordanie Rozwadowskim. Nie będę się o nim rozpisywał. Napiszę tylko dlaczego to właśnie on powinien odbierać najwięcej zaszczytów, a nie ten socjalista i przestępca- proszę zauważyć jak potraktował generała Rozwadowskiego- patriotę, praworządnego i oddanego służbie i Ojczyźnie żołnierza. Mowa oczywiście o Piłsudskim.
"Polityka i historia są niewdzięczne. Zwycięzcy piszą historię, zasługi czasami zasługi nie są nagradzane, a czasami nagroda spada na niezasłużonych"- prof. Wojciech Roszkowski.
I tak się dzieje, że nagrodę otrzymał człowiek, który złożył dowództwo na tydzień przed bitwą i wyjechał, twierdząc, że sytuacja jest beznadziejna. Wrócił po bitwie dopiero. Nawet nie chciał dopuścić do tejże konfrontacji. Natomiast nagroda ominęła i omija wciąż (głównie dzięki tym największym mediom) generała Tadeusza Rozwadowskiego. A tą nagrodą jest po prostu pamięć ! Tak więc chwała jego pamięci !
A żołnierzom w tym dniu życzę aby zawsze działali w imię Boga, honoru i ojczyzny. Aby zawsze byli lojalni wobec swoich dowódców i na wzór generała Rozwadowskiego zawsze praworządnie i bez zastrzeżeń przestrzegali etosu żołnierskiego.
Ważny link, dla zrozumienia całej notki: http://www.youtube.com/watch?v=V2CW-Bf0g3k
