Wakaty

Ponieważ trudno jest mi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, gdzie grono najwybitniejszych córek i synów naszego narodu odebrało już nominacje na posłów Parlamentu Europejskiego, nieomal kompletnie zarzuciłem pisanie tego bloga. Żal po stracie jest jeszcze zbyt świeży i wielki, by ot tak zwyczajnie przejść do porządku dziennego nad faktem, że nie tylko Ziobro, Kurski, Cymański czy Kowal i Kamiński, ale również Nitras, Buzek, Olejniczak, Zemke i Senyszyn będą musieli nędzny żywot na obczyźnie prowadzić.

Naprawdę nie wiem, czy nasza młoda demokracja po tak silnym, samobójczym przecież ciosie, do pełni sił medialnych powrócić da radę.

Pozostaje mieć tylko nadzieję, że relacje z Brukseli dostaną teraz więcej miejsca na antenie przynajmniej do czasu aż z wymuszonym awansem dotychczasowych aktorów drugoplanowych się oswoimy.

Zwłaszcza, że jeszcze dokładnie nowej obsady nie znamy.

A każdy, mający jakiekolwiek pojęcie o mediach wie doskonale, że wymaga to czasu, pieniędzy i reklamy.

Dlatego też, przynajmniej do chwili zakończenia zakulisowego castingu, zmuszony jestem ograniczyć się w pisaniu tutaj notatek.

Samo domniemanie, że frakcję Kursko-Kamińską zastąpi Brudziński, Nitrasowsko-Olejniczakowską i Zemowsko-Senyszynowską ponadpartyjnie Karpiniuk, Niesiołowski i Napieralski mi nie wystarczy. Wolałbym mieć pewność, że nie tylko w głównych programach informacyjnych zobaczę właśnie te twarze. W końcu wszyscy lubimy gwiazdy, które już znamy i irytujemy się gdy ktoś je zbyt często zmienia.

Łatwo bowiem jest sobie wyobrazić jakie zamieszanie wywołałby na przykład inny ekspert niż Dziewulski w dniu ataku terrorystycznego, czy inny arbiter dobrego smaku i mody niż żona Pierwszego. Albo komentujący podłość oponentów ktoś mniej znany w miejsce Niesiołowskiego, czy oburzający się na skandaliczne i niewyobrażalne defraudacje ktokolwiek inny niż Pitera, idiotycznie gestykulujący ktokolwiek w zastępstwie Cymańskiego, czy gadający od rzeczy ktoś niepodobny do Karpiniuka czy Chlebowskiego.

Zwyczajnie – tak jak w roli Hansa Klosa zawsze widzieć będziemy Mikulskiego, a w roli doktora Lubicza Stockingera, tak samo w sprawach politycznych mamy swoje przyzwyczajenia.

Zatem nie pozwólmy, by igrano z naszymi uczuciami.

Nie po to łożymy pieniądze na publiczną i kupujemy reklamowane sosy w proszkach i soki w kartonach finansując stacje prywatne, żeby teraz te żałowały grosza na poważne i gruntowne badania naszych przyzwyczajeń i upodobań.

Żadnych eksperymentów!

Chcemy mieć pewność, że każdy fachowiec ma swoją działkę, zna się na niej najlpiej, podoba się widzom i spełnia ich oczekiwania.

A co najważniejsze, że przynajmniej do następnych eurowyborów ma angaż i jego rola jest gwarantowana.

Zmiany są dobre może w rządzie, ale nie w tak poważnych sprawach!