Niech mu gwiazdka pomyślności nigdy nie zagaśnie

Słońce Kaszub i Peru świętować może rocznicę półrocznego sprawowania władzy nad wybranym do cudu nadwiślańskim narodem młodych i dynamicznych inteligentów. Zapewne obędzie się bez wielkich fanfar, choć sukcesy są naprawdę spore i długo można by je wymieniać. Wystarczy tylko wspomnieć, że poparcie społeczne jest wysokie i już wszystko staje się jasne. Jest po prostu dobrze, choć być może teoretycznie mogłoby być zdziebko lepiej.

Najważniejsze, że widmo faszyzmu i zamordyzmu z twarzą bliźniaków szczęśliwie zostało zażegnane, a emeryci i renciści dzięki zwolnieniu z obowiązku płacenia abonamentu RTV nie odczują przesadnie wywołanych kryzysem na rynkach światowych wyższych cen energii i żywności.

Jednym słowem Rzeczpospolita o numerze nieznanym spokojnie koegzystuje sobie w zjednoczonej Europie, całymi garściami czerpiąc korzyści z przyjaznego sąsiedztwa Niemiec i Rosji, a premier witany jest na salonach mocarstw typu Peru z godną koronowanej głowy serdecznością.

Tak więc po 6 miesiącach można spokojnie stwierdzić, że Polska nadal zasługuje na cud gospodarczy, a  poseł Palikot nie jest chory psychicznie.

Mnie tylko nadal nie może opuścić wrażenie, że od czasu ratyfikacji traktatu lizbońskiego wszystko co obserwujemy za pośrednictwem mediów pozbawione jest znaczenia. Nikt nawet przesadnie nie próbuje udowadniać, że „wojny" z PiSem są tak na serio i że komukolwiek zależy, by pobredzenia platformeskich klakierów traktować poważnie.

Jakoś to się po prostu toczy, a ja czekam z niecierpliwością na to, kiedy okaże się wreszcie, kto tym wszystkim tak naprawdę kręci.

Ale na ten moment radujmy się zastaną rzeczywistością, bo po raz kolejny mamy po prostu misia na jakiego zasłużyliśmy i na miarę naszych możliwości.