Każdego dnia, każdy z nas podejmuje decyzje, które okazują się nie zawsze trafne. Wiele z nich jest błędna, za co przychodzi nam ponieść często bolesne konsekwencje. Nasze błędy wynikają z różnych powodów, czasem z fałszywych założeń, czasem z posiadania niekompletnych informacji, a czasem przez złe rady naszych bliskich. Jedne błędy są mało znaczące, inne dotkliwe i długoterminowe. Kupienie bowiem niewygodnych butów to jedno, ale ślub z niewłaściwą osobą to drugie. Przez całe życie popełniamy ich tysiące, a może jeszcze więcej, co ma realny wpływ na jego przebieg.
Wielu z nas powodowanych dobrymi intencjami, pragnie uchronić własne dzieci przed ich popełnianiem. Niestety często to, co miało je uchronić przed ich popełnieniem, staje się ich przyczyną. Dlaczego nasze rady, na które miało wpływ nasze doświadczenie, odnoszą odwrotny skutek do zamierzonego, zamiast oszczędzić im bólu, przysparzają im go? Z wielu przyczyn, między innymi dlatego, że wiele czynników zmienia się z czasem, chociażby mentalność ludzi, zasady moralne, czy normy społeczne. To, co było dobre 30-40 lat temu, nie koniecznie jest takie obecnie.
Rodzice udzielają rad swoim dzieciom z wielu różnych powodów, które wynikają z ich miłości, troski i pragnienia zapewnienia dzieciom najlepszego startu w życiu. Jednakże, mimo że nasze doświadczenie życiowe może dostarczyć nam cennych lekcji i wskazówek, które mogą pomóc nam unikać błędów, nie możemy oczekiwać, że nasze dzieci będą automatycznie korzystać z nich i przez to unikać ich popełniania.
Każda osoba jest inna i ma prawo do własnych wyborów, co oznacza, że może podjąć decyzje, które różnią się od naszych, nawet jeśli dostarczyliśmy im wskazówek opartych na naszym doświadczeniu. Nasze dzieci mogą chcieć eksperymentować, próbować różnych rzeczy, podejmować własne decyzje i czerpać własne doświadczenia, do czego mają pełne prawo.
Najlepszymi lekcjami jak wszyscy wiemy, są te, które są wynikiem własnych doświadczeń i błędów. Każdy musi samodzielnie przeżyć pewne sytuacje, by zrozumieć ich konsekwencje i wyciągnąć odpowiednie wnioski na przyszłość. Mimo że możemy przekazać im nasze doświadczenia, nasze dzieci potrzebują własnych doświadczeń, aby naprawdę zrozumieć i nauczyć się na własnych błędach.
Świat, w którym żyjemy, i kontekst, w którym dorastają nasze dzieci, różni się od tego, który sami doświadczyliśmy. Zmieniające się technologie, nowe wyzwania społeczne i ekonomiczne, a także różnice kulturowe mogą wpływać na to, jak nasze dzieci podejmują decyzje i jakie błędy popełniają.
Każdy człowiek, również nasze dzieci przechodzą przez proces rozwoju i uczenia się, który obejmuje eksplorację, próbowanie nowych rzeczy i zdobywanie własnego doświadczenia. To naturalna część procesu dorastania, a błędy często są nieodłączną częścią nauki i rozwoju każdego człowieka.
Różnimy się od siebie, mamy indywidualną osobowość, wartości i cele życiowe. Nasze dzieci mogą mieć inne priorytety i preferencje niż my. Rady, które dajemy, mogą być niezgodne z ich własnymi przekonaniami i aspiracjami, co może prowadzić do decyzji, które są zgodne z ich własnymi wartościami, ale różnią się od naszych oczekiwań.
Mimo dobrych intencji czasami nasze rady i sugestie mogą prowadzić do konfliktów i presji w relacji z naszymi dziećmi. Kiedy zbyt nachalnie narzucamy nasze zdanie lub oczekujemy, wymuszając, by nasze dzieci postępowały tak, jak my sugerujemy, możemy odebrać im poczucie autonomii i odpowiedzialności za własne decyzje. To z kolei może prowadzić do oporu i buntu, a niekiedy do podjęcia błędnych decyzji, aby wyrazić swoją niezależność.
Chociaż nasze doświadczenie życiowe może nie chronić naszych dzieci przed popełnianiem błędów, możemy wciąż pełnić funkcję wsparcia i mentorstwa. Możemy dzielić się naszymi doświadczeniami, udzielać porad i słuchać, gdy nasze dzieci mierzą się z trudnościami. Przekazywanie wiedzy i wartości może przyczynić się do rozwoju i odpowiedzialnego podejmowania decyzji przez nasze dzieci, ale to one same muszą przejść przez swój własny proces uczenia się i doświadczania, aby się rozwijać.
Faktem jest, że rodzice mają więcej doświadczenia życiowego niż ich dzieci. Przez lata zdobywają wiedzę, umiejętności i mądrość, które chcą im przekazać. Chcą uniknąć powielania przez nie tych samych błędów, które sami popełnili, i dążą do przekazania mądrości, której nabrali w ciągu swojego życia.
Ich priorytetem jest ochrona swojego potomstwa i zapewnienie mu bezpiecznego środowiska. Udzielają rad, aby ostrzec przed potencjalnymi zagrożeniami, złymi decyzjami lub sytuacjami, które mogą być szkodliwe dla ich dobra. Chcą zapewnić, że ich dzieci są jak najlepiej przygotowane do radzenia sobie w świecie.
Rodzice pragną być wsparciem dla swoich dzieci i pomagać im w podejmowaniu trudnych decyzji. Udzielanie rad jest sposobem na pokazanie swojej obecności i gotowości do pomocy. Pragną, aby ich dzieci wiedziały, że mogą na nich polegać i zwrócić się o pomoc w trudnych sytuacjach.
Udzielając rad, chcą przekazać swoim dzieciom swoje wartości, przekonania i normy społeczne. Robią to, by pomóc dzieciom zrozumieć, jakie zachowania są akceptowalne społecznie i moralnie. Pragną, aby ich dzieci rozwijały się na odpowiedzialnych i etycznych ludzi.
Tak naprawdę pragną, tylko by ich dzieci były szczęśliwe, osiągnęły sukces i rozwijały się w różnych dziedzinach życia. Udzielają rad, by pomóc dzieciom w podejmowaniu właściwych decyzji i wybieraniu ścieżek, które mogą prowadzić do osiągnięcia ich celów. Chcą, aby ich dzieci miały jak najlepsze szanse na udane i satysfakcjonujące życie.
Udzielanie rad jest tak naprawdę naturalną częścią rodzicielstwa, ale ważne jest również, by rodzice słuchali i szanowali perspektywy swoich dzieci. Komunikacja dwustronna, otwarte rozmowy i wzajemne zrozumienie są kluczowe dla zdrowej relacji między rodzicami a dziećmi.
Źródło
Zdjęcie Google
