Właśnie mignęły mi gdzieś w telewizorze, fragmenty ostatniego wywiadu Jurka Owsiaka dla TVN 24 bodaj.
Opowiadał w nim między innymi poruszającą historię o tym, jak jacyś konni strażnicy miejscy czy policjanci, wspierali go hasłami namawiając do powrotu na szefa prowadzonej przez siebie fundacji. I o wsparciu jakie dostał od społeczeństwa za pośrednictwem fejsbuka, sprzyjających mediów i w ogóle... Narodu!
Tak go ujęła ta ogólnopolska akcja wsparcia, że po długim namyśle, bijąc się z własnym sumieniem, niczym z drapieżnym , olbrzymim zwierzem, Jerzy Owsiak postanowił jednak wrócić na stanowisko szefa fundacji i kontynuować swoje życiowe dzieło, dające wielu naszym rodakom tyle przecież szczęścia.
Według relacji Owsiaka decyzja ta była dla niego niesłychanie trudna, a wniosek z tego najoczywistszy płynie taki, że tym mocniej społeczeństwo powinno docenić ten jego heroiczny gest. Bardzo się to szefowi WOŚP-u chwali, to w jaki piękny sposób potrafi mówić o tym wszystkim. O międzyludzkiej solidarności, o braku tolerancji dla wszechobecnej w publicznej debacie mowie nienawiści, oraz o swoim autorskim ,wieloletnim dziele pomocy poszkodowanym przez los najmłodszym członkom naszego społeczeństwa. Jego poruszające świadectwo dobroczynności jest (zwłaszcza dla młodych obywateli ) wyjątkową promocją bezinteresownego altruizmu, którego coraz mniej, w tym zdominowanym przez pogoń za szmalem, pełnym egoizmu, zepsutym i zagonionym świecie.
Zaiste piękne to i poruszające świadectwo.
Szkoda tylko, że już w dniu podania się Pana Jurka do dymisji, przewidzieć można było, jaki ta cała akcja będzie miała finał. Pytanie było nie "czy", ale "jak"i "kiedy" Jerzy Owsiak wróci w ten czy inny sposób na piastowane przez siebie od lat stanowisko.
Okazało się, że odpowiedź na te pytania przyszła szybciej niż można się było spodziewać.
Czyli znowu szopka.
Mówi się, że obywatel Jerzy Owsiak może otrzymać nagrodę Nobla. Gdybym ja przyznawał takie nagrody w kategorii powiedzmy... "nonszalancja i brawura względem swoich własnych współobywateli" , Owsiak dostałby ode mnie dwie takie nagrody. Pierwszą, za przeprowadzenie tej ostatniej akcji z dymisją i "niespodziewanym" powrotem, a drugą... za całokształt twórczości.
Dziwić może jedynie, że tak wielu inteligentnych wydawałoby się Polaków, nie dostrzega szwów naiwności, z jakich uszyta została ta ostatnia , (choć oczywiście nie tylko) piarowska zagrywka sztabu Pana Jurka.
No cóż...Szkoda.
