GEJE - PODZIĘKUJCIE TUSKOWI (mówię poważnie)

Koledzy Blogerzy i Komentatorzy strasznie dziś zbulwersowani tym, co stało się z projektami ustaw o związkach partnerskich.

Nie całkiem się z nimi zgadzam. Brydżyści mają takie powiedzenie, że sierściuch/frajer grając 3 bez atu bierze pierwszych 8 lew, po czym oddaje ostatnich 5, a gracz oddaje pierwsze 4, po czym bierze pozostałych 9. Innymi słowy, jak się gra o spore stawki, to myśleć trzeba na dystans nieco dłuższy niż pierwsza lewa (czytaj: najbliższe głosowanie).

Żyjemy w kraju wieśniaczym, ergo tradycjonalistycznym, zwłaszcza w sferze obyczajowej.

Za płotem z lewej strony są postkomuchy Millera, ludki może z nieciekawym CV do 1989 i rozmaitymi szemranymi interesikami później, ale w sumie dość racjonalne i proeuropejskie. Ale co z tego, skoro ślizgają się po progu wyborczym i dziś stanowią niewiele więcej niż plankton. Ergo ani poważny potencjał na koalicjanta, ani tłusty konkurent, któremu można skubnąć dużo wyborców.

I za tymże płotem - libertyni Palikota. Robią nie zawsze smaczne happeningi, ale w sumie również za nimi stoi pewna racjonalność. Co z tego, kiedy z programem pt. "antyklerykalizm + aborcja + in vitro + związki partnerskie z adopcją + wolna trawka" oni sami, dla społeczeństwa scharakteryzowanego jw., są nie do zaakceptowania, ergo dzisiaj i długo jeszcze są planktonem podobnie jak SLD - ani z nimi w koalicje wchodzić (koszta większe od zysków), ani przesuwać się w ich stronę, żeby ich do ściany dopchnąć, bo też chudzi i niewiele tam procent głosów do uskubania.

Za to za płotem z prawej strony wyje, szczerzy kły i ślini się prawacka opozycja wszelkich odcieni, na ogół uznająca za demokrację tylko stan, w którym ona rządzi solo, a reszta siedzi, czy to za kratami, czy za drutem kolczastym, i ta opozycja jest dodatkowo wspierana przez dobre 90% kleru. Zbiera się tego sporo więcej niż towarzystwa za lewym płotem (choć niektórzy właśnie za ten lewy lepiej by pasowali, to jednak teraz stanęli za prawym).

Po pierwsze, rozum podpowiada, że to tam, z prawej strony, jest główny front walki wyborczej - i groźba zapaści kraju (niedemokratycznych przemian etc.) największa, i terytorium (procentów) do ewentualnego urwania najwięcej, ba - korzyść z tych procentów podwójna (nam przybywa, głównym konkurentom ubywa).

Po drugie, spójrzmy na spodziewane efekty zdecydowanego pójścia w stronę lewej nomen omen 'bandy':

(1) groźba rozłamu w PO;

(2) groźba rozwalenia koalicji z PSL;

(3) groźba poważnych strat terytorialnych po prawej stronie, wskutek takich np. czynników:

(a) wzmocnienie partii okołokaczych;

(b) groźba ostrej kontrakcji kleru pod hasłem "wynarodowienie + cywilizacja śmierci" etc.;

(c) powstanie jakiejś nowej, "prawicy o ludzkiej twarzy" typu Gowin + Rokita + Kowal + Piskorski + kto tam jeszcze …niby cywilizowanej, ale zdolnej do koalicji z lekko tylko podbotoksowanym PiS.

(4) w konsekwencji - groźba szybkiego dojścia do władzy prawicy wcale nie centrowej, lecz zdecydowanie kato-narodowej, której pierwszym ruchem będzie, z góry wiadomo, uchylenie wszelkich ustaw liberalizacyjnych z parnerską na pierwszym miejscu;

(5) przy okazji – w kontekście punktu 4 powyżej – groźba wystawienia prawakom do odstrzału tych wszystkich, którzy w zaufaniu do nowej ustawy zdążą dokonać coming-outu przez zawarcie związku partnerskiego.

Owszem, jestem za umiarkowaną wersją związków partnerskich (bez nazwy "małżeństwo" i albo bez prawa do adopcji, albo z prawem, ale po dopełnieniu wzmocnionych procedur "ostrożnościowych").

Ale gdybym dziś stał na mostku kapitańskim i odpowiadał za ten cały cokolwiek ześwirowany interes zwany RP (nie mam tu na myśli Ruchu Palikota, lecz naszą Najjaśniejszą Pomroczną), to pewnie pograłbym tak samo, jak Tusk - zarządziłbym głosowanie wg sumienia, pozwoliłbym Gowinowi wygłosić swoje credo, sam bym się od niego zdystansował choćby po to, żeby zminimalizować straty po lewej stronie i nie zamykać definitywnie furtki w lewym płocie, ale cóż - zostałbym demokratycznie przegłosowany...