Ponad godzinę temu napisałem komentarz na blogu Pani Wiesławy. Niestety, żadnego zainteresowania. Żadnej polemiki. Dlatego postanowiłem go upublicznic w formie notki. Może w ten sposób zostanie dostrzeżony?
Prawie nikt nie zrozumiał mojej notki o Baumanie. Jasnej i krótkiej. Niewymagającej.
W jej końcowym zdaniu z przejaskrawionym przekąsem, sądząc, że każdy zrozumie grubą ironię, pisałem o „wierzacych w Boga nacjonalistach” i „duszących dyskurs demokratach”. Z przekąsem, ale i KOZERĄ użyłem tych dwu oksymoronów. Myslałem, że podkreślę w ten sposób, że „chrześcijan nacjonalistów” i „ duszących dyskurs demokratów” w naturze po prostu NIE MA! Tak jak nie ma „suchej wody” czy „zimnego ognia”.
Nacjonalizm jest zaprzeczeniem chrześcijaństwa. Zatruwa duszę. Karze wierzyc, że jego wyznawcy należą do narodu „special”, wybranego, że ludowi, o którego interesy walczą, należy się od Boga specjalne, wyróżnione traktowanie.
Tymczasem Jezus nie o takiej nauczał miłości bliźniego!
Obok tak (strasznie fałszywie) rozumianego chrześcijaństwa możemy postawic równie fałszywe pojmowanie demokracji!
Demokrata, który dusi dyskurs, demokratą nie jest!
Czy możemy powiedziec to o Baumanie?
Czy dusi dziś demokratyczny dyskurs?
Chyba nie.
Znamy jednak jego historię. Wiemy do czego jest zdolny. Z tego powodu dyskwalifikujemy dziś człowieka.
Czy słusznie? Skoro juz pół wieku temu wycofał się ze zbrodni? Jego obecna praca i zainteresowania nie maja nic wspólnego z komunizmem i terrorem, który w młodości budował.
Czy jeśli człowiek oświadcza, że wie, iż w przeszłości postępował błędnie, i jesli ze zbrodni sie wycofał, nie powinniśmy udzielc mu kredytu?
Inne tematy w dziale Rozmaitości
