To zawsze była główna doktryna rosyjskiej armii – przykrywanie czapkami. Wyszkolenie, morale czy wyposażenie zawsze były słabą stroną Rosjan i tu nic nie zmieniło się przez stulecia. Wystarczy wspomnieć II Wojnę światową, gdzie ZSSR obronił Moskwę tylko dlatego, że Niemcy co chwilę musieli się zatrzymywać, żeby zabić kolejne parę tysięcy „żołnierzy” praktycznie bez wyszkolenia i wyposażenia, nie ponosząc równocześnie praktycznie żadnych strat własnych. Morale jest niskie, bo w imię czego miałby walczyć młody Rosjanin? Biedy i poniżenia ze strony własnych władców?
Podobna sytuacja jest teraz w Ukrainie. Straty Rosjan są znacznie większe od Ukraińskich, bo po prostu armia jest przyzwyczajona, że rekrutów nigdy nie zabraknie, więc dowódcy nie cenią życia swoich żołnierzy.
Ale to też udało się Putinowi zniszczyć. Rosjan jest coraz mniej i coraz mniej jest dostępnego mięsa armatniego do wrzucania w wojenne maszynki do mięsa. Pomijając fatalny stan zdrowia i powszechny alkoholizm – Rosjanin w wieku 30 lat jest zwykle biologicznie już w wieku średnim a po 40 jako żołnierz może być użyty tylko jako oddziały wsparcia. Beznadzieja życia w przeklętej ziemi rosyjskiej niszczy człowieka fizycznie i psychicznie.
W tym kontekście nie powinny nikogo dziwić rozpaczliwe próby ściągania do prowadzenia wojny w Ukrainie Syryjczyków i Czeczenów, czy próby wymuszenia ataku na Białorusi. Po prostu Rosja nie ma już więcej wyszkolonych żołnierzy, których mogłaby rzucić na front, a kolejny wyłom w populacji młodych mężczyzn wśród obywateli FR skończy się zapaścią demograficzną w perspektywie jednego pokolenia.
Kolejną sprawą jest demilitaryzacja Rosji. Każdy tydzień wojny kosztuje Rosję roczną produkcję przemysłu zbrojeniowego. Obciążona sankcjami gospodarka po prostu nie da rady w perspektywie krótkookresowej uzupełnić uzbrojenia.
Cóż, wszystko ma swój koniec, doktryna „nas mnogo” też odchodzi w niepamięć, a nowej Rosjanie na widoku nie mają.
