Wojciech Popkiewicz-Od tolerancji do zrozumienia

Tolerancja – to zbyt mało. To słowo dziś jest wytrychem, który ma stać się religią teraźniejszości.

Tolerancja to jakby piedestał, na który można wystawić ostentacyjnie coś, co już nie powinno podlegać dyskusji. Także twierdza nie do zdobycia dla wszelkiej normalności.

1. ^{Starać się o zrozumienie}

Jeśli jednak mamy coś tolerować, to znaczy, że mamy to coś znosić. To coś raczej nam się nie podoba. Bo jeśli byłoby inaczej, to naszym zachowaniem powinna być AKCEPTACJA.

Otóż nie namawiam nikogo do akceptacji rzeczy lub idei, które nas brzydzą, podważają wszelkie człowieczeństwo. W gruncie rzeczy jest tego nie tak wiele. Morderstwo, niewolnictwo, gwałt, upokorzenie, rasizm. W tych wypadkach powinna w nas wybuchnąć NIENAWIŚĆ.

Inne zachowania społeczne mogą szokować, dziwić, niepokoić. Na ogół jednak, gdy nie naruszają naszej fizyczności, powinny być zarejestrowane w naszej psychice i tak pozostawione. Chyba że pokusimy się o postawę wspaniałą, trudną, ale owocną. O ZROZUMIENIE albo chociaż podjęcie się takiej próby.

Na miły Bóg wszelkich wyznań... Na mądre głowy wielkich filozofów... Cóż mi przeszkadza w realizacji mojego życia, że ktoś wiąże sobie na głowie turban, zakłada myckę, moherowy beret, zasłania oczy, nosi na piersi krzyż, gwiazdę, pacyfkę. To wspaniale, że tak się różnimy. Przestańmy się wreszcie tolerować.

Spojrzeć życzliwie

Od TOLERANCJI już tylko krok do POGARDY. Jak wiele jej obok nas i w nas. Żyjesz tylko raz na tym świecie i to niedługo. To, co inne u INNYCH, nie całkiem pojęte, jest jednak warte życzliwego spojrzenia i właśnie ZROZUMIENIA.

Doprawdy można postarać się zrozumieć homoseksualistów i lesbijki defilujące na platformie. Natura ich tak ukształtowała, więc co najwyżej to oni mają z nią porachunki i nic nam do tego. Niech jednak także nie ingerują w odwieczne zasady tworzenia się rodzin. Niech spróbują pojąć motywacje zgromadzonych pod krzyżem. Ich ból i poszukiwanie nadziei. Uszanujmy uczucia zjednoczonych pod najważniejszym dla nich znakiem.

^{Za blisko do nienawiści}

Jeśli podpalimy święte księgi i znaki ludzkości – podpalimy cały świat. Jeśli je zbrukamy, zdepczemy, oblejemy fizjologiczną cieczą, poniżymy godność każdego człowieka na tej planecie. Rozleje się po niej inna fizjologiczna ciecz – krew. Prędzej niż myślimy.

To planeta nędzy i bogactwa. Dwa bieguny rodzące napięcie. Iskrą wyzwalającą nienawiść jest najpierw tylko tolerancja, potem pogarda. To nie obyczajowe i nie religijne odmienności wywoływały wojny. One zawsze stawały się tylko skutecznym narzędziem dla psychopatycznej ekspansji bogactwa i władzy. Jak świat światem mordercy szukali pretekstów. Znajdowali je w odmienności innych.

^{Budujący przykład}

Na rajskiej wyspie Cejlon, zwanej dziś Sri Lanką, widziałem obok siebie świątynie buddyjskie i hinduistyczne, katolickie i islamskie. Nocą pielgrzymi wspinają się na świętą Górę Adama, by rankiem obejrzeć zachwycający wschód słońca. Wyznawcy czterech religii idą obok migocących kagankami kapliczek z ich bogami. Idą w jednym rytmie i duchowej harmonii. Na szczycie odciśnięta w skale wielka stopa jest dla jednych śladem Adama, a dla innych Buddy, Sziwy lub Mahometa. Nie kłócą się. Nie tolerują. ZROZUMIELI się nawzajem. O takim świecie marzę.