Marek Zalewski - Darmowy obiad dla każdego dziecka w szkole

Dziś Polacy mają poważne obawy, że nadchodzi kryzys gospodarczy i finansowy. Gwałtownie rośnie bezrobocie (w marcu będzie to ok. 15 proc., a w końcu tego roku może sięgnąć nawet 18 proc.). Szaleje drożyzna i wiele polskich rodzin musi ograniczać zakupy żywności. Socjolodzy szacują, że blisko 800 tysięcy polskich dzieci jest głodnych. Znacznie wzrosły w ostatnich latach koszty utrzymania.

Zwykłym ludziom już skutecznie wybito z głowy poczucie równości wobec prawa. Wielu przedsiębiorców nie wierzy w ideę wolnej i równej konkurencji, a wielu oszukanych, pokrzywdzonych klientów i petentów – w ideę demokratycznego państwa prawa.

^{Rośnie wykluczenie}

Coraz więcej Polaków opuszcza nasz kraj na stałe, nie widząc dla siebie tu, nad Wisłą, żadnej przyszłości. Blisko 75 proc. tych młodych Polaków, którzy mają pracę, jest zatrudnionych na tzw. umowy śmieciowe.

Prawie 10 mln Polaków to ludzie wykluczeni. Na prawie 2,3 mln bezrobotnych aż 250 tysięcy to ludzie z wyższym wykształceniem.

Polacy mimo swojej naturalnej kreatywności i aktywności rezygnują z rozkręcania własnego biznesu, wiedzą, że w tej sferze czeka ich prawdziwa droga przez mękę.

^{Wyobcowane państwo}

Przy tak wielkim napływie środków unijnych w ostatnich latach i programie inwestycyjnym, budowie autostrad i organizacji Euro 2012 udało się władzy skutecznie wykończyć prawie znaczną część branży budowlanej. Udało się wyprzedać wartościowy majątek narodowy i doprowadzić do gigantycznego zadłużenia – sięga ono już 1 biliona złotych. Mimo wydłużenia wieku emerytalnego do 67 lat i braku pracy dla młodych i wykształconych, emerytury, jak były, tak są głodowe. Dochody w budżecie państwa, zwłaszcza te podatkowe, praktycznie się załamały.

Coraz powszechniejsza jest świadomość, że żyjemy w państwie wrogim wobec obywatela, gdzie trwa niewypowiedziana wojna ekonomiczna z własnym społeczeństwem.

^{Twarze biedy}

Mówi się, że polska bieda ma twarz dziecka, ale także starą twarz emeryta, że dotyka bezrobotnych i młodych, że ulokowała się na wsiach popegeerowskich i w małych miastach, gdzie panuje marazm i nie ma szans na pracę. Te opinie są prawdziwe.

Ale najgorsze jest to, że tej biedy przybywa. Nasz postulat, sformułowany w tytule, staje się po prostu koniecznością.