Jan Bodakowski
Niezbędnik historyczny lewicy
„Niezbędnik historyczny lewicy” to wyraz abnegacji intelektualnej lewicy. Wydana przez Centrum imienia Ignacego Daszyńskiego 62 stronicowa broszurka wielkości modlitewnika wydrukowana została bardzo dużą czcionką. By jej czytelnicy się nie męczyli, najważniejsze zdania z króciutkich notek są podkreślone na żółto. Po szumnych zapowiedziach postkomunistów z SLD można było się spodziewać kilkusetstronicowego opracowania. Tym bardziej, że jak informują wydawcy broszura jest plonem trzy letniej pracy wielu ekspertów – warto zapamiętać że kilkudziesięciu lewicowych ekspertów w ciągu trzech lat pracy zdołało napisać 62 strony broszurki o wielkości kieszonkowego kalendarzyka.
„Niezbędnik historyczny lewicy” nie dosyć, że malutki w formie, to do tego śmieszy prymitywną propagandą. Broszurkę otwiera cytat z Karola Marksa. Czytelnicy broszurki mogą się dowiedzieć, że postkomuniści nazywający się lewicą, co same w sobie jest obrazą dla polskiej przedwojennej lewicy, nie widzą potrzeby dalszego przepraszania za swoje czyny w przeszłości. Ich zdaniem „skrucha została już wyrażona”, a postkomuna ma więcej tego z czego może być dumna, niż tego z czego ma się wstydzić.
Broszurka zawiera hasła służące postkomunistom do tworzenia fałszywej legendy demokratycznych korzeni lewicy w III RP i ukrywania swojego totalitarnego, antydemokratycznego, zbrodniczego pochodzenia – postkomuna podczepia się pod PPS z którym nic ją nie łączy. Poszczególne hasła podzielone są chronologicznie. Pierwsze dotyczą polski międzywojennej, kolej drugiej wojny światowej.
W broszurce znalazły się hasła dotyczące: międzynarodówek socjalistycznych, PPS – bez informacji o tym, że część działaczy socjalistycznych padła ofiarą komunistycznego terroru, wojny 1920 roku w czasie której, doszło, zdaniem autorów, „do polaryzacji polskiej lewicy. KPP poparł Armie Czerwoną”. Kolejne hasła dotyczą: emancypacji politycznej kobiet, zabójstwa Narutowicza, zamachu majowego, sanacyjnej dyktatury, problemów społecznych w II RP, pozycji kościoła katolickiego w międzywojennej Polsce, wojny domowej w Hiszpanii – w broszurze nie ma ani słowa o zbrodniach lewicy i wsparciu sowietów dla komunistycznej Hiszpanii.
Z hasła o Piłsudskim czytelnicy dowiedzą się, że Piłsudski był działaczem PPS od momentu jej powstania w 1892 roku, delegatem PPS na kongres Międzynarodówki Socjalistycznej, organizatorem bojówek PPS. Postkomuniści w swojej broszurze zapomnieli napisać, że w PRL pamięć o Piłsudskim była karana.
Z hasła o Komunistycznej Partii Polski można dowiedzieć się, że celem KPP była budowa ustroju socjalistycznego. KPP zrzeszać miała ludzi ideowych. Zdaniem postkomunistów KPP miała dwuznaczny stosunek do niepodległości Polski. Oczywiście w broszurze nie ma ani słowa o tym, że KPP był sowiecką agenturą dążącą do likwidacji Polski i wprowadzenia sowieckiego totalitaryzmu. Nie ma też ani o składzie etnicznym KPP.
Z hasła o Narodowej Demokracji czytelnicy dowiedzą się ze endecja była antysemicką prawicą łącząca nacjonalizm z wolny rynkiem (widać ze lewicowa antyteza to: kosmopolityzm, filosemityzm i socjalizm). Ta prawicowa triada była przytaczana przez lewicowców wielokrotnie.
W części dotyczącej II wojny światowej znalazły się hasła dotyczące: kampanii wrześniowej - z podkreśleniem, że „Polska nie znajdowała się w stanie wojny z ZSRR”, Armii Krajowej - bez poinformowania, że AK walczyła z sowietami. W haśle o Armii Ludowej i Gwardii ludowej zabrakło informacji, że były to sowieckie grupy przestępcze. W innych hasłach omówiono: Bataliony Chłopskie, organizacje socjalistyczne podczas II wojny światowej, Powstanie Warszawskie, wejście sowietów na ziemie polskie nazwano wyzwoleniem (skrzętnie przemilczając zbrodnie sowieckie na polskich patriotach), rzeź wołyńską. W haśle o Katyniu podkreślono, że zbrodniarz Jaruzelski skłonił Gorbaczowa do przyznania, że Katyń był zbrodnią dokonaną przez sowietów (zapominając dodać, że zbrodniarz Jaruzelski przez lata konsekwentnie w Wojsku Polskim głosił, że Katyń był zbrodnią Niemców).
Perełką sowieckiej propagandy jest hasło o Narodowych Siłach Zbrojnych. Podkreślony jest katolicki, wolnorynkowy i antysemicki charakter NSZ, dokonywanie rzekomych „mordów na działaczach PPR” - autorzy nie wspominają, że PPR była sowiecką a więc wrogą niepodległej Polsce agenturą. Kuriozum jest zdanie postkomunistów, że „Brygada Świętokrzyska NSZ pod koniec wojny współpracowała z hitlerowcami” - zapewne w ramach tej współpracy NSZ wyzwoliły obóz koncentracyjny w czeskim Holiszowie ratując więzione w nim kobiety przed śmiercią.
Czytelnicy „Niezbędnika historycznego lewicy” dowiedzą się, że zacofanie cywilizacyjne PRL nie wynikało z socjalizmu tylko z peryferyjności Polski względem zachodniej Europy datującym się od XVII wieku. Zdaniem postkomunistów „to nie PRL odpowiada za zacofanie Polski”, „PRL było najbardziej radykalną próbą wyjścia Polski z peryferyjności”. W haśle o PZPR zabrakło informacji, że była to organizacja przestępcza, zwalczająca demokracje i prawa obywatelskie, odpowiedzialna za liczne zbrodnie, tortury i morderstwa.
Zdaniem postkomunistów w 1956 roku „władza wycofała się z kontroli wielu obszarów życia, takich jak: nauka, kultura i życie prywatne”. Jest to oczywista bzdura, po 1956 cenzura działała, wszystkie instytucje naukowe i kulturalne były państwowe, PZPR i SB ingerowała we wszystkie dziedziny życia.
Według pogrobowców PZPR „PRL był z pewnością najbardziej liberalnym państwem tzw. bloku wschodniego. Wynikało to ze znacznego ograniczenia kontroli przez państwo nauki, kultury i prasy”. „Od 1975 roku (…) władze PRL tolerowały funkcjonowanie na terytorium Polski opozycji politycznej, swobodę kultu religijnego, nauki religii i budowy świątyń”. Wyrazem tego liberalizmu była pacyfikacja protestów robotniczych w 1976, wprowadzenie stanu wojennego, terror bezpieki, mordowanie przeciwników politycznych, walka z kościołem katolickim.
W kolejnych hasłach opisane zostały kwestie: granicy zachodniej, UPA, powojennej odbudowie Polski, reformie rolnej i uprzemysłowieniu – nie wspominając ze procesy te oderwane od mechanizmów rynkowych okazały się nieefektywne i szkodliwe, edukacji – zapominając, że była ona przesiąknięta propagandą i odcięta od zachodniej nauki.
Autorzy broszury stwierdzają, że w 1944 miała miejsce wojna domowa. W swoich rozważaniach zapomnieli wspomnieć, że polskojęzycznych komunistów wspierała okupujący Polskę sowieci z Armii Czerwonej czy NKWD, o tym, że polskojęzyczne odziały komunistów podporządkowane były dowództwu sowieckiemu. Postkomuniści pisząc o żołnierzach wyklętych stwierdzają, że atakowali oni ludność cywilną i z czasem stawali się bandami przestępczymi.
Lewica za zdobycz PRL uznała prawo do mordowania nienarodzonych dzieci i propagowanie szkodliwej dla zdrowia kobiet aborcji hormonalnej. Pisząc o kradzieży mienia kościoła katolickiego postkomuniści podkreślili, że pozwoliło to księżom na skupienie się na działalności duszpasterskiej. W notce o sytuacji kościoła w PRL zabrakło informacji o terrorze komunistów wobec katolików.
W innych notkach poruszono tematykę budowy mieszkań, demografii i rynku pracy. Autorzy broszurki uznali, że zaciąganie długów przez Gierka było zasadne i pozwoliło na modernizacje PRL. Nie wspominając, że modernizacja ta oderwana od realnych mechanizmów rynkowych była często bezsensowna. Z notki o stanie wojennym można się dowiedzieć takich bzdur, że został on wprowadzony z powodu radykalizmu Solidarności i na żądanie ZSRR. „Porozumienia okrągłego stołu były realizacja linii politycznej generała Jaruzelskiego nastawionej na dialog i porozumienie z opozycją”.
W Części o III RP opisano sytuacje gospodarczą, kwestie społeczne, swoją odpowiedzialność za integracje z Unia Europejską – nie wspominając ze Polska straciła na integracji z UE.
Jan Bodakowski
tekst na ten temat ukazał się pierwotnie na portalu Prawy.pl http://www.prawy.pl/
Inne tematy w dziale Polityka
