Jan Bodakowski

Argumenty na rzecz delegalizacji islamu autorstwa Miriam Shaded posłużyły ateistom do zgłoszenia postulatu delegalizacji katolicyzmu

 

Jak można było przewidzieć antyklerykałowie z pisma „Fakty i Mity” wykorzystali argumenty na rzecz delegalizacje islamu, znanej z urody, startu z listy Korwina, i ściągania do Polski uchodźców Miriam Shaded, prezeski fundacji o wdzięcznej nazwie (kojarzącej się z żydowską kochanką polskiego króla) Estera, do postulowania delegalizacji katolicyzmu

 

W numerze 13 tygodnika „Fakty i mity” ukazał się tekst „Bat na mahometan”. W której autor Tekstu Piotr Czerwiński pisząc o argumentach Miriam Shaded na rzecz delegalizacji islamu stwierdza, że „gdyby serio zastosować wskazane przez nią kryteria, ofiarą czystki mógłby paść kościół z siedzibą w Watykanie”. W tekście cytowany jest wpis na portalu społecznościowym Miriam Shaded w którym głosi ona, że islam powinien być zdelegalizowany bo Koran „nawołuje do nienawiści, przemocy oraz legitymizuje przestępstwa”. W dalszej części autor tekstu opisuje jak analogicznie na postawie reguł logiki Miriam Shaded można było by zdelegalizować kościół katolicki.

 

Miriam Shaded jest córką Syryjczyka i Polski. Jej ojciec Moner Shaded jest pastorem protestanckiego zboru Dobrego Pasterza (należącego do popularnego w USA nurtu ewangelikalnego, oraz czerpiącego z kalwinizmu i prezbiterianizmu). Zbór należy do Aliansu Ewangelicznego. W środowiskach ewangelikalnych popularne jest literalne odczytywanie Biblii i wspieranie państwa Izrael.

 

Jestem przeciwnikiem wpuszczania do polski imigrantów. Nieustannie ostrzegam przed zagrożeniem islamistycznym terrorem. Nie mniej argumentowanie o potrzebie delegalizacji islamu na podstawie fragmentów Koranu jest niebezpieczne dla katolicyzmu. Fakt delegalizacji islamu na postawie cytatów z Koranu, wrogowie kościoła katolickiego będą mogli wykorzystać do delegalizacji katolicyzmu na podstawie cytatów z Pisma Świętego. W walce z islamskim zagrożeniem należy więc opierać się na praktyce islamistów (masowych zbrodniach, likwidacji wszelkich praw obywatelskich i demokracji) a nie na cytatach z Koranu.

 

Kontrowersyjnych cytatów w Piśmie Świętym jest wiele. Dla tego my katolicy nie opieramy się na literalnym odczytaniu Pisma Świętego, tylko jesteśmy posłuszni nauczaniu kościoła katolickiego. Literalne odczytywanie Pisma Świętego może prowadzić do takich patologii jak wsparcie części protestantów dla rasistowskiego państwa Izrael.

 

Wrogowie kościoła mogą argumentować, że Biblia nakazuje katolikom prześladowanie innowierców bo Jezus Chrystus zapowiadał, że „wszyscy, którzy przyszli przede Mną są złodziejami i rozbójnikami” i „kto nie jest ze Mną, jest przeciw Mnie, Kto nie zbiera ze mną rozprasza.” A „każda roślina, której nie zasadził Mój Ojciec Niebieski, będzie wyrwana” .

 

Postulaty delegalizacji katolicyzmu mogą być oparte na takich gloryfikujących wojnę cytatach z nauk Jezusa jak te w których Chrystus mówi, że nie „nie sadźcie, że przyszedłem przynieść pokój, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z ojcem, córkę z matką, syna z teściową”. „Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie powiadam wam lecz rozłam”. „Przyszedłem rzucić ogień na ziemie i jakże pragnę aby zapłoną”.

 

Przeciwnicy katolicyzmu mogą też na podstawie literalnego odczytania Pisma Świętego oskarżyć katolicyzm o szerzenie nienawiści do między członkami rodzin, a nawet nienawiści do siebie samego. Jezus powiedział bowiem, że „jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem”

 

Do kampanii antykatolickiej mogły by posłużyć cytaty z nauk Jezusa w których Jezus swoich uczniów poucza by byli „roztropni jak węże”.

 

Grzeszników ma dotknąć los straszny, o ile się nie nawrócą. Mają być w piece rozgrzane rzuceni przez anioły, ich trupy mają być stoczone przez robactwo. Grzesznicy zgodnie z nauczaniem Pisma Świętego są dziećmi diabła, nie pochodzącymi od Boga.

 

Do kategorii grzeszników, którzy zostaną zniszczeni Jezus zaliczył ateistów, innowierców, tych którzy bezcześcili swoje ciała, geje i lesbijki („wydał ich Bóg na pastwę bezecnych namiętności, mianowicie kobiety ich przemieniły pożycie zgodne z naturą na przeciwne naturze”, „mężczyźni, porzuciwszy normalne współżycie z kobietą, zapałali żądzą ku sobie, mężczyźni z mężczyznami uprawiając i na samych siebie przynoszą zapłatę należną za zboczenie.”), demoralizatorów, i rozpustników.

 

Wielu też przeciwników katolicyzmu może wykorzystywać do walki z katolicyzmem te fragmenty Pisma Świętego, które nakazują słuszne karanie śmiercią nie tylko morderców ale i dyskusyjne - sprawców pobić ze skutkiem śmiertelnym, osób, które uderzyły rodzica lub mu złorzeczyły, handlarzy żywym towarem, czarownic, niewiernych małżonków i ich kochanków, kazirodców, homoseksualistów, zoofilów, bluźnierców.

 

W 21 rozdziale Księgi Wyjścia znaleźć można postulat ukarania śmiercią: sprawców pobić ze skutkiem śmiertelnym, osoby która uderzyła swego rodzica lub mu złorzeczyła, handlarzy żywym towarem.

„Jeśli kto tak uderzy kogoś, że uderzony umrze, winien sam być śmiercią ukarany.” „Kto by uderzył swego ojca albo matkę, winien być ukarany śmiercią. Kto by porwał człowieka i sprzedał go, albo znaleziono by go jeszcze w jego ręku, winien być ukarany śmiercią. Kto by złorzeczył ojcu albo matce, winien być ukarany śmiercią.”

 

W kolejnym 22 rozdziale Księgi Wyjścia znajduje się postulat karania śmiercią czarownic.

„Nie pozwolisz żyć czarownicy.”

 

Księga Kapłańska powtórzyła w swoim 20 rozdziale nakaz karania śmiercią złorzeczących rodzicom, nakazała również karanie śmiercią niewiernych małżonków i ich kochanków, kazirodców, oraz homoseksualistów, zoofilów, kazirodców.

„Ktokolwiek złorzeczy ojcu albo matce, będzie ukarany śmiercią: złorzeczył ojcu lub matce, ściągnął śmierć na siebie. Ktokolwiek cudzołoży z żoną bliźniego, będzie ukarany śmiercią i cudzołożnik, i cudzołożnica. Ktokolwiek obcuje cieleśnie z żoną swojego ojca, odsłania nagość ojca: będą ukarani śmiercią oboje, sami tę śmierć na siebie ściągnęli. Ktokolwiek obcuje cieleśnie z synową, będzie razem z nią ukarany śmiercią: popełnili sromotę, sami tę śmierć na siebie ściągnęli. Ktokolwiek obcuje cieleśnie z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą, popełnia obrzydliwość. Obaj będą ukarani śmiercią, sami tę śmierć na siebie ściągnęli.” „Ktokolwiek obcuje cieleśnie ze zwierzęciem wylewając nasienie, będzie ukarany śmiercią. Zwierzę także zabijecie. Jeśli kobieta zbliży się do jakiegoś zwierzęcia, aby z nim się złączyć, zabijesz i kobietę, i zwierzę. Oboje będą ukarani śmiercią, sami śmierć na siebie ściągnęli. Jeżeli kto weźmie swoją siostrę, córkę swojego ojca albo swojej matki i będzie oglądał jej nagość, a ona będzie oglądać jego nagość, jest to czyn haniebny, oboje będą zgładzeni w obecności synów ich ludu. Ten, kto odsłonił nagość swojej siostry, zaciągnie winę.”

 

W 24 rozdziale Pan Bóg nakazał Mojżeszowi by mordercy i bluźniercy byli karani śmiercią.

„Ktokolwiek bluźni imieniu Pana, będzie ukarany śmiercią. Cała społeczność ukamienuje go. Zarówno tubylec, jak i przybysz będzie ukarany śmiercią za bluźnierstwo przeciwko Imieniu. Ktokolwiek zabije człowieka, będzie ukarany śmiercią.” „Kto zabije człowieka, będzie ukarany śmiercią.”

 

W 19 rozdziale Księgi Potworzonego Prawa nakazano karanie śmiercią za morderstwo.

„Jeśli jednak człowiek z nienawiści do swego bliźniego czatował na niego, powstał przeciw niemu, uderzył go śmiertelnie, tak iż tamten umarł, i potem uciekł do jednego z tych miast, starsi tego miasta poślą po niego, zabiorą go stamtąd i oddadzą w ręce mściciela krwi, by umarł. Nie zlituje się nad nim twoje oko, usuniesz spośród Izraela [przelanie] krwi niewinnego, by ci się dobrze powodziło.”

 

W 21 rozdziale Księgi Powtórzonego Prawa nakazano karać śmiercią handlarzy żywym towarem.

„Jeśli znajdą człowieka, porywającego kogoś ze swych braci, z Izraelitów - czy sam będzie go używał jako niewolnika, czy go sprzeda - taki złodziej musi umrzeć. Usuniesz zło spośród siebie.”

 

Na temat kary śmierci wypowiedział się też Jezus Chrystus w 21 rozdziale Ewangelii Mateusza.

„Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś ukamienowali. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: Uszanują mojego syna. Lecz rolnicy zobaczywszy syna mówili do siebie: "To jest dziedzic; chodźcie zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo". Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc właściciel winnicy przyjdzie, co uczyni z owymi rolnikami?» Rzekli Mu: «Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze».”

 

Jan Bodakowski

https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xap1/v/t1.0-9/12932789_1074607229281784_1807398717421552502_n.jpg?oh=591360cdd302912e305b570f3f5eb35e&oe=578D1D04