Pewna malownicza postać - ku nauce

Przykład bardzo malowniczej postaci - student ASP z Wrocławia, nazwisko raczej nikomu nic nie powie. Miał psa imieniem Kapeć, z którym przyszedł na egzamin wstępny; a że było strasznie gorąco, to wyszedł na zewnątrz i leżał sobie na ławce przed uczelnią, a pies biegał wokół niego. Kandydaci na studentów malowali martwą naturkę - i wszyscy robili to tak, jak należy, by zdać na ASP - tzn. tak, jak ich wcześniej uczono na słono płatnych korepetycjach. A on zamiast Martwej Natury namalował przede wszystkim Wielkie Zielone Linoleum, na którym ów śmietniczek spoczywał - i tak też ów "fascynujący obiekt" potraktował, jak bylejaki śmietnik nieciekawych przedmiotów. Rzecz jednak w tym, JAK to linoleum namalował - i JAK nie namalował tego co namalować należało. Znać było tak duży talent malarski, że egzamin kandydatowi zaliczono.
Narobił sobie jednak strasznych tyłów już na pierwszym roku, i aby jakoś wyjść z tego z honorem (studenckim, ale jednak) - wziął sobie dziekankę; było to jednak równoznaczne z bezpowrotnym przerwaniem studiów. Słuch po nim zaginął - słyszeliśmy tylko, że mieszkał w Częstochowie i że się tam bardzo w kimś zakochał.
Żona dziś mówi, że znać było u niego już wówczas wielką świadomość artystyczną, plastyczną - której wówczas nawet nie była w stanie właściwie ocenić i docenić, bo sama, jak prawie cała reszta studentów, była z grubsza całkiem zielona.
Był to, jak myśle, właśnie jeden z tych jakże rzadkich "urosdzonych artystów" - i świadczy o tym każduteńki rys zawarty w tym króciótkim opowiadaniu. Także to, że męczyła i nudziła go Uczelnia, na której obowiązywało zaliczenie całego szeregu nudnych i całkowicie antytwórczych zajęć i "rekolekcji" (opowieści mojej siostry o niektórych z nich przeszły do rodzinnej i towarzyskiej legendy), na które zwyczajnie było mu szkoda czasu --