Co ja mam do powiedzenia na temat rzezi na Wołyniu?

Przypomina mi się często taka historia.
Pewien stary Polak jest w swojej wsi znienawidzony i nękany (ot, choćby spalono mu stodołę) za to, że ośmiela się dbać o groby Ukraińców, ofiar masowego mordu Polaków (partyzantów), będącego rewanżem czy karą za podobny mord dokonany tam na Polakach (ludność ukraińska w nim uczestniczyła).
Otóż ja tego właśnie człowieka traktuję jako kogoś godnego podziwu - w wymiarze prywatno-duchowym (że sam, nie bacząc na winę tych Ukraińców, zaświeca im lampkę), jak i społecznym (robi swoje pomimo reakcji współziomków, pomimo skazania na wewnętrzne wygnanie).
Sól ziemi, krótko mówiąc.
Patrzeć na to, co piszę, przez pryzmat szczerego podziwu dla tamtego człowieka.
Także przez pryzmat uwagi Krzysztofa, którą umieściłem po prawej stronie, pod dr Kafką.