Szczupak duszony

W nawiązaniu do rybnych wpisów Łasucha - rzucam znakomity a prosty wielce przepis na szczupaka duszonego z cebulą i boczkiem wędzonym.
Skąd akurat taki wybór gatunku ryby? Cóż, z większych ryb zdarzało mi się poławiać drapieżniki. Równie dobry będzie sandacz. Szczupak jest dla mnie jednak archetypem "rozbójnika wód Polski". Poza tym jego mięso ma akuratną zwartość i konsystencję.
Potrzebujemy:
- jednego szczupaka (czasem uda się kupić, choć dla mnie byłoby to pochańbienie - szczupaka należy koniecznie złowić!),
- trochę boczku wędzonego w cieńszych lub grubszych plastrach, ilość wedle wyczucia i upodobania,
- ze dwie porządne cebule.
Ponadto do przyprawienia pieprz i sól. Lubię zioła, śródziemnomorszczyznę i takie tam, ale tutaj pasuje właśnie i po prostu sól z pieprzem, jak do maślaków w śmietanie.
Czynności:
- szczupaka wyfiletować, oczywiście skórę zostawić; można ponacinać mięso "od grzbietu" celem rozdrobnienia tych widełkowatych ości, by nie uprzykrzały degustacji (działa na nie za wielkich rybach),
- cebulę pociąć w dowolny sposób (półkręgi, piórka etc.) i dobrze zeszklić, nawet lekko zarumienić na łyżce oleju,
- następnie wyfiletowanego szczupaka pobieżnie obsmażyć, najlepiej uprzednio wytarzawszy go w mące.
Następnie układamy na patelni (jak kto ma wok, to tym lepiej) warstwami podsmażonego szczupaka i boczek, podsypawszy sowicie cebulą, tudzież przyprawami, przykrywamy i dusimy.
Nigdy nie mierzę czasu, nie ważę składników itp. - każdy ma właściwą miarę "w oku".
Jak cebula się rozciapie jak sos do bitek to znak, że na pewno można potrawę "wyłożywszy".
Z całą pewnością taki duszony skurczybyk (szczupak to dosyć tępe bydlę, obserwowałem w akwarium) zachwyci miłośników "swojskiego jadła" - ma tę moc i zawiesistość bitek, bigosów i dziczyzny. A przy tym - toż to rybka!

Pozdrawiam.