W zasadzie jedno jest pewne, pani premier Szydło musi odejść. Jej grilowanie trwające już od 2 miesięcy, do którego zresztą sama dała syganał w pażdzierniku mówiąc, że rekonstrukcja to jest rzecz, którą się robi a nie się o niej gada, odbywa się świadomie i nieświadomie cały czas. Jej pozycja jest tak osłabiona tym ciągłym gadaniem, że wydaje się prawie niemożliwe aby utrzymała swoje premierostwo. Jej ewentualna współpraca z tak obecnie promowanym Morawieckim nie byłaby przecież wyobrażalna. Rozczarowanie przebijające w jej wczorajszym, nocnym tweecie mówi wiele jak się czuje i chociaż niczego on nie przesądza to jednak oddaje uczucia zrezygnowanej pani premier.
Tak po ludzku to Beaty Szydło żal. Szczególnie sposób w jaki jej macierzysta partia traktuje panią Premier wywołuje jak najgorsze skojarzenia. Nie ma ona najmniejszego wpływu na decyzje podejmowane na Nowogrodzkiej i chociaż jest osobą kierującą polskim państwem i wiceprezesem PiSu nie dostąpiła „zaszczytu” aby dyskutować o koniecznych zmianach. Jest otwarcie lekceważona a jej reakcja przy powitaniu ministra Szyszko „może do czwartku mnie nie odwołają” jest symptomatyczna w ustach pierwszego decydenta rządu RP. Pokazuje również jaką marionetką była i jest nie mogąc decydować ani o personalnych konfliktach w łonie Rady Ministrów, ani o podziale ich kompetencji nie mówiąc o jakimś wpływie na ministra Macierewicza czy Morawieckiego.
Pani Szydło zrobiła furorę prowadząc zwycięską kampanię wyborczą Andrzeja Dudy i została za to nagrodzona. Nie tyle za swoje nieprzeciętne kierownicze zdolności czy wyjątkową polityczną charyzmę. Została wybrana jako pionek w rozgrywce starych PiSowskich lisów z Kaczyńskim na czele. Została uznana za dyspozycyjną, niedoświadczoną i wierzącą zawsze i wszędzie swojemu PiSowskiemu guru. Musiała znosić upokorzenia na europejskim forum po okrzyczanym jako zwycięstwo 1:27 i została nawet nagrodzona kwiatami przez samego Prezesa. Była wtedy potrzebna w politycznej rozgrywce. Dzisiaj nie ma nawet jej podpisu jako Premiera Rządu RP w specjalnej księdze pamiątkowej z okazji obchodów 100-lecia polskiej niepodległości ale znajdują się tam autografy Prezydenta, marszałków Sejmu i Senatu, wicepremiera Morawieckiego i jednego z 460 posłów polskiego Sejmu a mianowicie POSŁA KACZYŃSKIEGO.
Czy może być większe poniżenie dla pani Premier?
Polityczny cyrk z rozgrywkami o miejsce na rządowym Panteonie pokazuje jak na dłoni dylemat Kaczyńskiego nie mogącego czy nie umiejącego szybko i z nieodzownym przekonaniem dokonać zmiany rządowej ekipy. Przez 2 lata PiSowska propaganda trąbiła o sukcesach swojej premier i ministrów a teraz okazuje się, że to wszystko bujda na resorach, a głowna autorka tych sukcesów musi odejść. Gdzie tu logika, jaka myśl przewodnia czy strategiczne myślenie Prezesa? Gdzie wydawałoby się nieodzowne poparcie dla swojej protegowanej? Jak tłumaczyć jej lekceważenie przez Jarosława Kaczyńskiego uwikłanego w rozgrywki z Prezydentam, bojącego się Macierewicza a właściwie o. Dyrektora czy niemogącego sobie poradzić z wymianą kilku ministrów od miesięcy niesprawdzających się w realizacji swoich zadań? Zapatrzył się może w sondaże i upaja słupkami zmierzającymi prosto do nieba?
W PiSie na półmetku zaczęło się niezłe międlenie i trzeba wymieniać ministerialną ekipę. Morawiecki wydaje się dzisiaj pewniakiem, ale jutro Prezes może ogłosić się wybrańcem. Lubi stopniować napięcie tylko, że tym razem chyba naprawdę nie wie co powinien zrobić. A to działa jak płachta na byka na wszystkie partyjne frakcje, dzisiątki różnorakich lobbystów najczęściej zresztą lobujących samych siebie, pretendentów do tronu i do kasy tudzież wazeliniarzy szepczących do uszka Prezesa to co chciałby usłyszeć.
A pani, ciągle Premier, Beata Szydło przygotowuje się już chyba na kolejny bukiet kwiatów od swojego mistrza. Z podziękowaniem za dobrą zmianę.
