Ostatnio ilekroc nie wlacze przekaziora by obejrzec wiadomosci na BBC1, to zawsze mam pecha i trafiam na pania minister ds. kobiet i rownych praw, Harriet Harman . Piastujaca to nikomu niepotrzebne stanowisko feministka walczy z wszelkiego rodzaju nierownosciami niczym sowieci z kulactwem.
( Zeby nie bylo niczego … nierownego ).
Kiedy prowadzacy wiadomosci calkiem przytomnie pytal ja o sens wprowadzania w parlamecie parytetu ze wzgledu na plec, przywolujac chocby trzykrotna kadencje Margaret Thatcher, pani minister trzy razy powtorzyla niczym mantre belkot mniej wiecej takiej tresci:
“We’ve made huge progress so far but the progress has not been progressing progressively enough”.
Spolszczajac:
Postepy postepu wciaz postepuja zbyt wolno i zwiazek nasz siostrzany nie objal jeszcze ludzkiego rodu, a jak obejmie, to moje stanowisko bedzie niepotrzebne, przeto zeby temu zapobiec, w miare postepow komunizmu musimy zaostrzac walke klasowa, tzn. walke o wyzwolenie ciemiezonych kobiet spod ucisku ciemiezacych je mezczyzn i tak wkolo Macieju. A dlaczego wkolo Macieju? Ze niby Maciej jako mezczyzna lepszy jest od jego zony Jagny? Nie wspominajac juz o tym, ze wyzwolona Jagna z pewnoscia bylaby szczesliwsza w wolnym zwiazku z inna kobieta( tu polecam film “Seksmisja” ).
W Polsce uzywa sie innej mantry, a mianowicie “wchodzenia do Europy” ( to jeszcze z czasow streczenia nam UE ) czy obecnie “standardow europejskich”. W UK byloby to nieskuteczne, bo po pierwsze Brytyjczycy w odroznieniu od Polakow nie cierpia na sztucznie generowany kompleks nizszosci, a po drugie ich problemem jest raczej powstrzymanie Europy przed wejsciem na Wyspy.
Ale okazuje sie, ze latwiej powstrzymac Europe, niz postepy postepu.
Do najblizszego programu “Question time” zaproszona bedzie wylacznie zenska publicznosc ( parytet 100% ), co zbiegnie sie z niedawno odkrytym przez brytyjskie feministki Miedzynarodowym Dniem Kobiet.
Wprawdzie moja Ukochana woli, zebym pamietal o imieninach i rocznicy slubu, ale to wiadomo, polska ciemnota, ktorej pol wieku sowieckiej dominacji nie zdazylo nauczyc, o co walczymy i dokad zmierzamy. Co gorsza, poddana mojej nieustannej opresji, woli czytac seksistowskie dziela napisane przez niezyjacych, bialych mezczyzn ( dead, white men ) typu Platon, Szekspir czy Mickiewicz, anizeli “Monologi waginy” ( bezpruderyjne, szczere opowieści o seksualnych sukcesach i dramatach kobiet, powstały w oparciu o ponad dwieście wywiadów itd ).
Przytocze jedynie fragment:
Political ideologues live in a permanent state of denial, refusing to accept any evidence that contradicts them. A classic example of this pattern lies in family policy.
For decades, feminist zealots have told us that family structure is irrelevant, fathers are unnecessary for child-rearing and marriage is outdated.
These views have had a disastrous influence, encouraging the state to preside over the breakdown in the traditional family. The results are everywhere - in crime, in benefits dependency, poverty and the rising costs to public services.
Yet, amid all this wreckage, hardliners still cling to their dogma. And none is more hardline than the High Priestess of British Feminism, Harriet Harman.
“Polityczni ideolodzy zyja w stanie ciaglego samozaprzeczenia, odmawiajac uznania faktow sprzecznych z wyznawana ideologia. Klasycznym przykladem tego wzorca jest polityka rodzinna.
Przez dziesieciolecia feministyczni zeloci wmawiali nam, ze rodzina jest nieistotna, ojcowie sa niepotrzebni do wychowania dzieci, zas malzenstwo jest instytucja przestarzala.
Poglady te doprowadzily do tragicznego w skutkach udzialu panstwa w niszczeniu tradycyjnej rodziny. A rezultaty widzimy wszedzie – w zwiekszonej przestepczosci, uzaleznieniu od zasilkow, ubostwie i zwiekszonych kosztach sektora publicznego.
A jednak, mimo tych szkod, twardoglowi, z najwyzsza kaplanka brytyjskiego feminizmu na czele, pania Harriet Harman, nieustepliwie bronia swoich skompromitowanych dogmatow”.
Por. wciaz aktualne stwierdzenie Jerzego Orwella:
„Lewicowość jest czymś w rodzaju fantazji masturbacyjnej, dla której świat faktów nie ma większego znaczenia”.
W przypadku feministek rzeczywiscie sa to monologi … waginy.
Wbrew pozorom, nie sa to niestety zarty i dlatego m.in. rozne “parytetowe” pomysly, jak chocby te w zenujacy sposob przedstawiane przez CEP Lidie Geringer de Oedenberg nalezy zawczasu ucinac przy samej... tzn. wysoko na udzie.
Inne tematy w dziale Polityka
