Arcybiskup Józef Michalik napisał do swoich diecezjan list, w którym obwinia libertynów, ateistów i masonów o planowe ataki na Kościół. Przejawem tej wrogości jest drwienie z Kościoła w mediach i storpedowanie koncesji na multipleks dla TV Trwam.
Prorocy i kaznodzieje zawsze mieli skłonność do emfazy. Licentia rethorica już w starożytności dawała im prawo do śmiałych alegorii i uproszczeń. Ej, dziateczki! / Jak kwiateczki / Powycina / Was pozrzyna / Śmierć kosą / Z lat rosą... – pisał barokowy poeta ks. Józef Baka SJ, jednoznacznie sugerując, że użyte przez niego alegorie wcale nie są alegoriami („Młodym uwaga”).
Sobór watykański zrezygnował podobnej retoryki. Nauki społeczne stały się dziś na tyle precyzyjne, że teologia nie musi poprzestawać tylko na symbolach, może skorzystać z języka encyklik społecznych, precyzyjnie rozpoznających podmioty życia zbiorowego i zasady odpowiadające standardom ewangelii. Bezimienni libertyni, ateiści i masoni tracą tym samym rację retorycznego bytu, stając się w zamian żywymi ludźmi, współczującymi, choć posiadającymi inne poglądy.
Rozpoznawszy człowieka w człowieku, teologia społeczna Kościoła wcale nie staje się wiedzą naiwną, ślepą na skutki grzechu i niewiary, wręcz przeciwnie, widząc żywy jednostkowy podmiot, potrafi go precyzjnie odróżnić od błędów i ideologicznych uproszczeń, w tym także tych najgroźniejszych jak faszyzm i marksizm, w jakie ów podmiot może być uwikłany. Nazywając je po imieniu, nie musi się ich bać, bo im wyraźniej rozpoznaje człowieka, tym łatwiej się z nim komunikuje, wspólnie z nim ciesząc się z tego, co wspólne, i uznając to, co różne, i wspólnie z nim dorzucając to, co groźnie dla obu stron jak wzajemnie uprzedzenia i przekłamania. Wykonawszy tę pracę wie na pewno, że można się różnić i nigdy nie dojść do zgody, a jednocześnie można się porozumieć.
Tekst poprawiony, 23.01.2012.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
