Zaczęło się niewinnie, od prostego pytania, które skierowałem do fizykalistów, ich klakierów i wszystkich innych zainteresowanych:
Ile fotonów mieści się w promieniu wysłanym laserem z Księżyca do Ziemi, a ile w promieniu wysłanym do Ziemi z satelity oddalonego od Ziemi na odległość Słońca.
a skończyło na chamskiej tresurze, jaką urządził fizykalny jełop skundlonemu koledze po profesji.
Pytanie było proste, ale w pewnym sensie podchwytliwe. Proste dla mnie, a podchwytliwe dla tych, którzy uważają się za wyrocznie w temacie "światło".
Dla mnie promień światła, to dynamiczny układ składający się z elektronowej osi promienia i poruszających się wzdłuż tej osi cząstek elementarnych, z których każda przenosi porcję (kwant) energii.
Dla fizykalistów i ich klakierów, a także dla większości tych, którzy interesują się przyrodą nie ma różnicy między promieniem, a wiązką światła (wiązka światła – skończona liczba promieni).
Można się o tym przekonać czytając odpowiedź, jaką udzielił profesjonalny fizyk, Deda na moje pytanie stanowiące test w postaci jednego pytania:
jeśli moc lasera wynosi P, czas trwania impulsu t, laser jest nastrojony na światło o częstotliwości f to liczba fotonów w impulsie wynosi n= Pt/ hf.
Jakie szczęście, że nie zabierała na ten temat głosu grupa określana przez einego jako "obalacze". Nie tylko nie wniosłaby niczego konkretnego, a jeszcze starałaby się dopomóc Achillesowi wziąć żółwia od tyłu i to bez mydła, a z pomocą, czegoś stojącego ... acha!, fali.
Dzięki Tobie, Deda, za ten impuls (chociaż pytałem o promień sięgający od-do) i jego matematyczne wyrażenie, ale obiektywnie jestem zmuszony wyrazić swoją dezaprobatę dla Twojej świetnej matematycznej kotary, pełniącej funkcję globalnej katarakty zasłaniającej dostęp do klucza Prawdy.
Dziś naukowcy zastąpili eksperyment matematyką (z jej astralnym napełnieniem) i wędrują z równania na równanie. A gdy co jakiś czas trafią nogą w krowi placek zamiast na następne równanie, to kładą to na karb przysłowiowego pecha, który im towarzyszy już ponad wiek.
Co mamy z Twoich wzorów i Twoich poglądów? Nic ciekawego. Według Twojej koncepcji nie ma znaczenia czy impuls światła ma średnicę 1 mm, czy 1000 mm, ponieważ i tak Twoja wiedza nie pozwala wyznaczyć parametrów wyimaginowanego, astralnego, niematerialnego fotonu., a wam, fizykalistom wydaje się, że bez tych parametrów nie możecie wypowiadać się na temat pojedynczego promienia światła.
A zagadnienie jest trywialnie proste. Rozpatrzymy je z naszej pozycji.
Krok elektrino, to długość fali, a więc długość fali, to odległość między dwoma elektrinami.
Jeżeli podzielimy odległość między Księżycem a Ziemią, lub Słońcem a Ziemią przez krok elektrino (które dla potrzeb tej notki będę nazywał fotonem) wyrażony w nm, to dowiemy się ile fotonów mieści się w jednym promieniu, rozciągającym się od Księżyca (Słońca) do Ziemi.
Przyszedł czas powtórzyć pytanie z testu:
Ile fotonów mieści się w promieniu wysłanym laserem z Księżyca do Ziemi, a ile w promieniu wysłanym do Ziemi z satelity oddalonego od Ziemi na odległość Słońca.
Biorąc pod uwagę powyższe, możemy jednoznacznie odpowiedzieć:
Na tak sformułowane pytanie nie ma odpowiedzi!
Dopóki nie określimy długości kroku fotonu takiego lasera, to nie możemy wyznaczyć ilości fotonów w promieniów.
Zacytujmy fragment Wikipedii na temat światła widzialnego:
Światło widzialne– ta część promieniowania elektromagnetycznego, na którą reaguje siatkówka oka człowieka w procesie widzenia. Dla człowieka promieniowanie to zawiera się w przybliżeniu w zakresie długości fal 380-780 nm.
Jeżeli oznaczyć odległość Księżyc – Ziemia przez x, a odległość satelita – Ziemia przez y, to możemy przystąpić do obliczenia ile fotonów znajduje się w promieniu światła lasera zielonego (556 nm) rozciągającego się między żródłem a odbiornikiem:
nK-Z = x/lambda = x/5,56*10^-7
ns-Z = y/lambda = y/5,56*10^-7
Jeżeli przyjąć, że moc przekazana takim impulsom rozciągającym się na odlegość x lub y, odpowiednio, wynosiła P, a każdy foton w tej wiązce niesie tą samą energię równą h, to można się pokusić o wyliczenie ilości promieni n impulsie.
Najpierw wyliczamy ilość fotonów w impulsie:
n = P*t/h*f
Następnie wystarczy podzielić ilość fotonów w impulsie przez ilość fotonów w promieniu;
p = n/nK-Z
lub
p = n/ns-Z
Czy to wszystko, co mogliśmy dowiedzieć się o promieniu i impulsie? Ależ nie! Możemy również wyliczyć średnicę konkretnego promienia i odległości między promieniami w impulsie.
Mój kolega po fachu, profesor chemii w kolegium Lincoln College Uniwersytetu Oksfordzkiego wyraził taki pogląd:
"... nauka posiada kompetencje, by rozjaśniać wszystkie głębokie egzystencjalne pytania i czyni tak w sposób, który szanuje i czyni najlepszy użytek z ludzkiego intelektu."
Aż się chce powiedzieć:
Nie czyńcie z nauki Religii panowie fizykaliści i ich klakierzy. Nadawajcie fizyczność wszystkiemu, co jest przedmiotem waszych badań.
Inne tematy w dziale Technologie
