"Jeżeli będziesz zważał na winy, Panie, Panie, któż się ostanie? Lecz u ciebie jest odpuszczenie, aby się Ciebie bano".
Psalm130, 3-4
Autor tego psalmu znał Boga. Wiedział dobrze, że kiedy Bóg bierze pod uwagę winę człowieka, nikt nie może nie może się przed Nim ostać. Musi stanąć przed sądem, na który zasłużył. Inny mąż Boży wyraził to tak: "Twoje oczy są zbyt czyste, aby mogły patrzeć na zło" [Hab. 1,13]. co znaczy, że oczy Pana nie mogą znieść jakiegokolwiek grzechu.
Ale pisarz zacytowanego Psalmu 130. wiedział jeszcze więcej o Bogu. Wyraził to w słowach: "Lecz u Ciebie jest odpuszczenie". Jak bardzo współgrają ze sobą te dwa niepozorne wersety - to prawdziwe małe kazanie! Ono brzmi tak: kto poznał Boga w Jego świętości i pojął, że z powodu swoich grzechów nie może się przed Nim ostać, ten wie, że Bóg także przebacza winy. Pismo Święte mówi nam: "Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy" [1. List Jana 1,9]. Najpierw musimy uznać świętość Boga i Jego święte wymagania, a dopiero wówczas, widząc nasz grzeszny stan, możemy doznać radości Bożego przebaczenia.
Psalmista pisze dalej: "...aby się Ciebie bano". Nie chodzi tu o lęk przed Bogiem, lecz o głęboką, prawdziwą bojaźń Bożą, o respekt i cześć, które są skutkiem osobistego doświadczenia Bożej obecności. Strach z powodu popełnionych grzechów powoduje, że oddalamy się od Boga, uciekamy przed Nim. Prawdę tę widzimy wyraźnie, czytając biblijną historię pierwszego człowieka - Adama: "Zląkłem się... dlatego skryłem się" [1. Mojż. 3,10]. Prawdziwa bojaźń Boża, która wypływa z poznania Jego łaski i miłości, prowadzi nas do uwielbienia i rodzi w naszym sercu pragnienie, aby szczerze szukać Jego bliskości. To jest cel, jaki Bóg pragnie, abyśmy osiągnęli - zbawienie. Cel ten w pełni ukazuje prawdziwy charakter Boga.
Źródło: Kalendarz Chrześcijański
