"Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby na nas obu położyć swoją rękę"
Księga Joba 9,33
Job był człowiekiem bojącym się Boga i bardzo pobożnym. Wiedział też, że Bóg jest święty i sprawiedliwy, co doprowadziło go do pytania: "Jakże więc człowiek może być sprawiedliwy w obliczu Boga?" [Joba 25,4]; "Jeśli zechce się z Nim spierać, nie znajdzie odpowiedzi ani na jedną rzecz z tysiąca" [9,3]. Job poznał jaka przepaść dzieli człowieka od Boga. Nawet najbardziej pobożny nie może ostać się w swej sprawiedliwości przed Bogiem. On wiedział, że potrzebuje pośrednika, który, jak czytaliśmy w wersecie przewodnim, "na nas obu położy swoją rękę", ustanawiając pokój między Bogiem a człowiekiem. Jednak gdy Job myślał o wymaganiach, które ten rozjemca musiałby spełnić, uświadomił sobie, że niemożliwym jest, by ktoś taki istniał. Ale Bogu niech będą dzięki! Istnieje taki pośrednik! Jest nim Jezus Chrystus, Syn Boży, który stał się człowiekiem.
Jako prawdziwy człowiek był we wszystkim taki jak my, lecz z wyjątkiem grzechu. Aby spełnić Boże wymagania, nie mógł splamić się grzechem - i takim też był: czystym, bezgrzesznym, bez skazy świętym. W Jego życiu nie mogło być żadnego grzechu, nie mógł też w niczym przekroczyć prawa Bożego i rzeczywiście tego nie uczynił: "On grzechu nie popełnił ani nie znaleziono zdrady w ustach Jego" [1. Piotra 2,22]. Bóg dwa razy otworzył niebo nad tym doskonałym człowiekiem i wyraził wobec Niego swoje upodobanie. Pan Jezus w każdym szczególe odpowiadał Bożym wymaganiom. Dlatego był tym Jedynym, który wstawiając się za ludźmi, mógł sąd Boży - i tego dokonał! Wziął na siebie karę śmierci za nasze grzechy, i to dlatego Bóg może nam teraz okazać swą łaskę!
Źródło: Kalendarz Chrześcijański
