"Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się opamiętali, gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie Go z martwych".
Dzieje Apostolskie 17, 30-31
Kiedy jest mowa o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, najczęściej myśli się o radości, która jest związana z tym wydarzeniem. Ukrzyżowany Zbawiciel nie pozostał w grobie, ale Bóg wzbudził Go z martwych, tym samym potwierdzając, że poprzez dokonane dzieło przebłagania Chrystus doskonale wypełnił wypełnił wszystkie Jego wymagania. Jakaż radość była to niegdyś dla uczniów, gdy ich umiłowany mistrz, którego ciało zostało złożone do grobu, nagle stanął pośród nich i pokazując swoje rany, dał się poznać jako żywy! Zmartwychwstanie Pana Jezusa jest więc faktem, który został udowodniony i wielokrotnie potwierdzony, tak jak możemy to szczegółowo przeczytać w 1. Liście do Koryntian 15 rozdział.
Dzisiejszy werset ze Słowa Bożego nawiązuje do zmartwychwstania jako dowodu nadchodzącego dnia sądu. Czy wszyscy ludzie obchodzący Święta Wielkanocne myślą o tym, że ten Zmartwychwstały Zbawiciel wkrótce stanie się sędzią? Przyjdzie dzień, w którym każdy człowiek, który nie zna Pana jako swojego osobistego Zbawiciela, będzie przez Niego sądzony. Zbawienie jest rzeczą osobistą. Chrystus nie umarł, aby ratować całą ludzkość, ale pojedynczych grzeszników. Przyszedł jako człowiek na ziemię, aby zająć na krzyżu nasze miejsce i przyjąć na siebie całą winę za nasze osobiste grzechy!
Teraz Bóg wzywa każdego do osobistego zawrócenia ze złej drogi, aby mógł być przed Nim czysty oraz żeby w dzień wielkiego sądu nie było nic, co można byłoby mu jeszcze zarzucić.
Źródło: Kalendarz Chrześcijański
