"I któż wyrządzi wam co złego, jeżeli będziecie gorliwymi rzecznikami dobrego? Ale chociażbyście nawet cierpieć dla sprawiedliwości, błogosławieni jesteście. Nie lękajcie się więc gróźb ich i nie trwóżcie się. Lecz Chrystusa Pana poświęcajcie w sercach waszych, zawsze gotowi do obrony przed każdym, domagającym się od was wytłumaczenia się z nadziei waszej. Lecz czyńcie to z łagodnością i szacunkiem. Miejcie sumienie czyste, aby ci, którzy zniesławiają dobre chrześcijańskie życie wasze, zostali zawstydzeni, że was spotwarzali. Lepiej bowiem jest, jeżeli taka jest wola Boża, cierpieć za dobre niż za złe uczynki.
1. List Piotra 3,13-17
Gorliwość w czynieniu dobra charakteryzowała Pana Jezusa. Winniśmy Go w tym naśladować. Słowo "ale" [w.14] wskazuje nam na pewną ewentualność - możemy cierpieć za nasze sprawiedliwe uczynki. Prawdę tę zilustruję przykładem. Pewien wierzący właściciel sklepu odzieżowego miał wśród klientek zaprzyjaźnioną damę, która pewnego dnia kupiła u niego suknię ślubną. Przy kasie powiedziała: "Niech pan napisze na rachunku: odzież do pracy. Zapłaci za to mój szef". Sprzedawca odpowiedział: "Nie mogę tego uczynić, gdyż jest to niewłaściwe w oczach Boga". Miła dotychczas klientka obróciła się na pięcie i ze złością powiedziała: "Ostatni raz byłam w pańskim sklepie".
"Ale strachu ich nie lękajcie się" [w.14, BG]. Strach ten towarzyszy niewierzącym, którzy boją się konsekwencji prawego postepowania. Niewierzący przedsiębiorca powiedziałby do właściciela sklepu odzieżowego: "To, co robisz, jest wprawdzie dobre i słuszne, ale gdybym tak postępował, straciłbym wszystkich klientów". Bojaźń ludzi niewierzących nie powinna paraliżować tych, którzy znają Pana Jezusa. Możemy szczycić się, gdy tracimy coś przez nasze prawe życie, gdyż w ten sposób naśladujemy naszego Mistrza.
Zamiast się bać, uczyńmy Jezusa Chrystusa Panem każdej dziedziny naszego życia. Taka postawa z pewnością wywoła wiele pytań ze strony otaczających nas ludzi. Powinniśmy być gotowi, aby wytłumaczyć się z naszej nadziei - w wierszu 22. tego rozdziału mowa jest o objawieniu się Pana w chwale. Wówczas na całej ziemi zostanie On uznany jako Król królów i Pan panów, a ludzie przekonają się, że mieliśmy słuszność, wbrew przeciwnością stając po Jego stronie.
Źródło: Kalendarz Chrześcijański
