"Albowiem u Boga nie ma względu na osobę".
List do Rzymian 2,11
Warto odwiedzić Wiedeń [2]
Wczorajsza historia o ceremonii towarzyszącej pochówkowi członków cesarskiej rodziny Habsburgów pokazuje w ujmujący sposób, jak człowiek może wejść do nieba, z tą różnicą, że decyzja ta podjęta zostaje za życia, a nie po śmierci. Czego się z niej możemy nauczyć? Ludzkie przywileje, tytuły i ordery się nie liczą: "U Boga nie ma względu na osobę". Cesarz czy żebrak, profesor czy analfabeta, biały czy czarny - u Niego wszyscy są równi. Każdy jest grzesznikiem: "Gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej" [Rzym. 3,23]. Należymy zatem do mało chlubnej klasy społeczeństwa grzeszników. Z natury nie ma między nami najmniejszej różnicy. A jednak są dwie klasy grzeszników - jedna z nich nic nie chce słyszeć o Bożym planie zbawienia i Jego ofercie łaski i woli wieść swe swawolne życie. Do drugiej należą wszyscy, którzy w prawdziwej pokucie przyszli do Boga i przyjęli Jezusa Chrystusa jako swego osobistego Zbawiciela. Są to ułaskawieni grzesznicy - ci, o których Biblia mówi, że "są usprawiedliwieni darmo, z łaski Jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie" [Rzym. 3,24].
Dlaczego za darmo? Gdyż cena, za jaką można zostać dzieckiem Bożym, jest niewyobrażalnie wysoka i nie do zapłacenia. Również dobrymi uczynkami nie da się jej zapłacić. Bóg dlatego daje życie wieczne za darmo, gdyż jest ktoś, kto zapłacił już cenę naszego odpuszczenia grzechów - umiłowany Syn Boży, Jezus Chrystus, "którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew Jego, skuteczną przez wiarę" [Rzym. 3,25]. Żadna inna zapłata nie mogłaby wyrównać mojego mojego i Twojego długu.
Jeszcze dzisiaj Jezus woła: "Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci co się źle mają; nie przyszedłem wzywać do upamiętnienia sprawiedliwych, lecz grzeszników" [Ew. Marka 2,17]. Tak więc na ziemi są tylko dwie klasy ludzi - ułaskawieni grzesznicy i zbuntowani grzesznicy. Trzeciej klasy nie ma. Do której Ty należysz, drogi Czytelniku?
Źródło: Kalendarz Chrześcijański
Komentarze