"Lecz ja i mój dom służyć będziemy Panu"
Księga Jozuego 24,15
Bardzo cenne są dla nas fragmenty w Biblii mówiące o wielkich mężach ludu Bożego, którzy pod koniec swojego życia przekazali polecenia i napomnienia dla kolejnych pokoleń. Jozue był jednym z dwóch mężów, którzy w wieku dorosłym wyszli z Egiptu i weszli do Kanaanu. Wszyscy inni mężczyźni, w ich wieku i starsi umarli podczas drogi z powodu swojego nieposłuszeństwa i niewiary.
Bóg powołał Jozuego na następcę Mojżesza. Wcześniej walczył on na polecenie Mojżesza przeciwko Amalekitom i odniósł wielkie zwycięstwo. Był też z Mojżeszem na górze Synaj. Przeżycie tak bliskiej obecności Boga miało wielki wpływ na całe życie Jozuego. Po śmierci Mojżesza to on prowadził lud do Kanaanu, podbił ziemię i podzielił ją pomiędzy plemiona izraelskie.
Kiedy Jozue wypowiadał zacytowane dziś słowa [w.15], posiadał już wielki autorytet w Izraelu. W 23. rozdziale Księgi Jozuego znajdujemy jego mowę, którą jako starszy jako starszy już mąż skierował do przełożonych nad ludem. Nie myślmy jednak, że dla Jozuego najważniejsi byli tylko wysoko postawieni ludzie - nie, on chciał przemawiać również do serc i sumień tych mniej znaczących. Dlatego w rozdziale 24. czytamy, że zgromadził całego Izraela i przypomniał im pewne wydarzenie z przeszłości narodu, aby wiedzieli, jakie decyzje powinni podejmować w przyszłości i nie powielali błędów swoich ojców. Wezwał wszystkich Izraelitów, by zdecydowali, czy chcą służyć obcym bogom czy Bogu Izraela. Sam Jozue już podjął decyzję - wiążącą nie tylko dla siebie, lecz dla całej jego rodziny.
Niewątpliwie wielkim przywilejem jest posiadanie wierzących rodziców lub dziadków, lecz to nie wystarczy. Każdy z nas musi osobiście się nawrócić i wybrać właściwą drogę. Czy TY już to uczyniłeś?
Źródło: Kalendarz Chrześcijański
