"Mimo to, że przedtem byłem bluźniercą [...], ale miłosierdzia dostąpiłem, bo czyniłem to nieświadomie, w niewierze. Prawdziwa to mowa i w całej pełni przyjęcia godna, że Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników, z których ja jestem pierwszy".
1. List Tymoteusza1,13,15
Pewien człowiek opowiadał historię swojego życia, kiedy będąc ateistą odnalazł prawdę zawartą w Piśmie Świętym.
"Nie wierzyłem ani w Boga ani w Biblię, ani też w prawdziwość opowieści chrześcijan o ich przeżyciach z Bogiem. Dla mnie nawrócenie się było jedynie pobożnym samooszukiwaniem się chrześcijańskich fanatyków. Poprzez czytanie pism krytykujących Słowo Boże byłem utwierdzany w moich dotychczasowych poglądach, że śmierć jest jedynie wiecznym snem, a ani piekło, ani niebo wcale nie istnieją.
Jednak z biegiem czasu zacząłem mieć pewne wątpliwości, które stawały coraz większe. Myślałem o tym, co stanie się ze mną, jeśliby to, w co wierzą chrześcijanie, okazało się prawdą. Ostatecznie postanowiłem zbadać, czym jest chrześcijaństwo, czytając Biblię. Jeśli coś w tym jest, odnajdę to, ale jeśli nie, to już nigdy nie porzucę swoich przekonań - myślałem.
Pewnej niedzieli, gdy byłem sam, ukląkłem i zacząłem modlić się tymi słowami: Boże, jeżeli istniejesz, to proszę Cię, abyś mnie wysłuchał! Jeśli istnieje niebo i piekło, to pokaż mi je! Jeżeli Biblia jest prawdą, to proszę Cię, objaw mi to! Później zacząłem czytać Słowo Boże począwszy od Nowego Testamentu. Rozdział po rozdziale studiowałem je z największym skupieniem i uwagą. Im dłużej czytałem, tym bardziej byłem przekonany, że to wszystko jest prawdą, a jestem zgubionym grzesznikiem! Tydzień po rozpoczęciu takiego dogłębnego czytania Biblii przyjąłem Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela. Wówczas głęboka radość i wdzięczność dla mojego Zbawiciela wypełniła moje utrudzone serce".
Źródło: Kalendarz Chrześcijański.
