"A wiecie, że potem, gdy chciał [Ezaw] otrzymać błogosławieństwo, został odrzucony, nie uzyskał bowiem zmiany swego położenia, chociaż o nią ze łzami ubiegał"
List do Hebrajczyków12,17
Przed wieloma laty Pierre Loti, francuski pisarz, napisał w jednej ze swych książek, że chciałby wierzyć w Boga, ale nie potrafi. Bardzo bał się śmierci i wiedział, że brakuje mu Chrystusa. Posłuchajmy, co sam o tym mówi: "Bez krzyża i obietnicy oświetlającej świat, życie jest jak chodzenie w ciemności, jak potykanie się na drodze do śmierci. O, któż jest w stanie pojąć niekończący się strach wieczorem, w godzinach spędzonych przy własnych kolekcjach, zaś rano podczas kolejnego spotkania z nieubłaganym realizmem! Chrystusa nie można niczym zastąpić. W najciemniejszych chwilach mojej młodości, w czasie największego przesytu, w bólu rozłąki i podczas przerażenia na pogrzebach moich ukochanych bliskich, niczego nie odczuwałam za bardziej okropne, jak wewnętrzną ogólną, wieczną pustkę. Gdy jednak sami staniemy na skraju grobu, gdzie wszystko się rozpada, gdzieś w niezmierzonej oddali, wysoko ponad niewystarczającymi ludzkimi religiami, zobaczymy obietnicę, którą przyniósł nam Chrystus. Jedynie ona stanowi rzeczywistość, wszystko inne jest puste i jest niczym.".
Loti zauważył, że bez Chrystusa istnieje jedynie przerażająca pustka. Natomiast w Chrystusie i Jego krzyżu widział obietnicę i światło. Dlaczego jednak ani on, ani wielu mu podobnych ludzi myśląc tak nie doszli do żywej wiary? Albo miłowali bardziej grzech niż wieczne zbawienie, albo byli wprawdzie zainteresowani błogosławieństwem przyniesionym przez Chrystusa, lecz nie byli gotowi do pokuty. Ich duma nie pozwoliła im poznać, że są grzesznikami, których może uratować jedynie zastępcza śmierć Chrystusa.
Pójdź do Jezusa, pójdź dzisiaj Doń!
On tak jest blisko, wyciąga dłoń,
głos Jego usłysz, dopóki zwie,
łaskawie wzywa Cię!
Źródło: Kalendarz Chrześcijański
