30 marca
Rówieśnikiem Asza był Hirsz Dawid Nomberg [1876 - 1927]. Światem jego bohaterów, chociaż tworzył pod silnym wpływem Pereca, były nie tylko dawne, ale i jemu współczesne środowiska żydowskie. Właśnie za radą Pereca Nomberg zaniechał pisania w języku hebrajskim, przechodząc na jidisz.
Początkowo swoje prace drukował w czasopismach Warszawy, Wilna i Krakowa. Był powieściopisarzem, nowelistą, eseistą, publicystą. Jego pierwsze utwory krytycznie pokazywały dawne tradycyjny świat żydowski. Choć był zafascynowany postępem, nauką, młodą inteligencją, bliscy mu byli ludzie biedni, osamotnieni, zagubieni i oni to przeważnie byli bohaterami jego powieści. Do najpopularniejszych utworów Nomberga należą: Der fligelman [Niebieski ptak], Di kursistke [Kursantka], A szpil in libe [Gra w miłość], In pojliszer jesziwo [W polskim jeszybocie]. Pisał także opowiadania z życia dzieci. Wysoko oceniono jego przekłady na język żydowski Szekspira, Hauptmana, Tagoreʼa. Jego utwory, rozproszone w czasopismach, także w polskojęzycznych, ukazały się kilkakrotnie w dziełach wybranych. Dramat Nomberga Di miszpoche [Rodzina], w którym ukazał demoralizację starej chasydzkiej rodziny, był grany w wielu żydowskich teatrach a autor był wysoko ceniony przez polskie środowisko literackie. Na jego pogrzebie obecna była delegacja Związku Literatów Polskich z Leopoldem Staffem, Janem Lechoniem i Ferdynandem Goetlem.
W okresie międzywojennym pojawiło się w Polsce nowe pokolenie pisarzy żydowskich. Jehoszua Perle [1888 - 1943]. Jego powieść Jidn fun a ganc [Żydzi całego roku] daje obraz życia Żydów w małych miasteczkach za bez mała pół wieku. Za tę powieść autor otrzymał nagrodę ufundowaną przez socjalistyczny Bund oraz nagrodę im. I. L. Pereca. Zwyczajnemu człowiekowi poświecił większość swojego pisarstwa Izaak Meir Weissenberg [1881 - 1938], z tym tylko, że jego obraz życia Żydów w małym miasteczku jest mniej sielankowy, bardziej drastycznie opisuje on marazm i nudzę ich życia. Szymon Horończyk [1889 - 1939] w powieści In gerojsz fun maszynen [W zgiełku maszyn] poświęca dużo uwagi życiu robotników, wnikając w intymne życie swoich bohaterów. Natomiast pisarstwo Efraima Kaganowskiego [1893 - 1958] jest przepełnione pogodą, mądrością i dowcipem. Nie bez powodu porównuje się go do Maupassanta i Czechowa. cdn.
Źródło: Interpress
Interesuję sie działalnością polskiego wymiaru sprawiedliwości, szczególnie władzą sądowniczą, a także orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
