Donald Tusk nie chce już być premierem.
Gdyby chciał nie pozwoliłby na tak daleko posuniętą kompromitację swojego gabinetu.
Czego się obawia? Zapewne nie bez znaczenia są efekty „katastrofy smoleńskiej”, ale przecież nie tylko one.
Uważam, że Donald Tusk nie chce być premierem, ponieważ:
-
budżet się sypnął i sypnie się jeszcze bardziej, doprowadzając w ciągu 1-2 lat do ulicznych zadym;
-
dotkliwość światowego kryzysu dopiero odczujemy;
-
Euro 2012 będzie międzynarodową kompromitacją. Zmęczeni, wściekli europejscy kibice nie pozostawią suchej nitki na polskim rządzie, za bałagan organizacyjny, za infrastrukturę, za brak bezpieczeństwa;
-
Niemcy i Francja wybudują mur, który zmieni oblicze UE – Polacy obarczą winą rządzących;
-
unijne dotacje od 2013 roku okażą się dla Polski mniejsze niż składka wpłacana do unijnej kasy (a jeżeli nie mniejsze to ukierunkowane w sposób dla Polski mało korzystnie);
-
Rosja zdominuje infrastrukturę odpowiedzialną za bezpieczeństwo energetyczne Polski i w sposób otwarty będzie wymagała hołdu lennego;
-
stracił poczucie kontroli nad siłami, które do władzy go wyniosły i utrzymywać pozwalają, ma świadomość swej marionetkowości;
-
po czterech (?) latach rządzenia formacja, która w 2011 roku przejmie władzę zostanie całkowicie zmarginalizowana;
