Dura lex sed lex!
Ponosimy konsekwencje paktu klimatyczno- energetycznego przyjętego w grudniu 2008 roku. Musimy ograniczać emisję dwutlenku węgla – CO2, aby „przeciwdziałać ociepleniu klimatu”. Od tej pory niemal każda tona CO2 wyemitowana na terenie UE jest monitorowana i raportowana. Po przekroczeniu pewnego, zmniejszającego się corocznie bezpłatnego limitu pobierane są opłaty za emisję dwutlenku węgla. Zgodnie z Rozporządzeniem KE nr 601/2012 należy określić wielkość emisji, najprościej mnożąc ilość ton spalonego węgla przez liczbę 3,664 (Art. 25 pkt. 1)
Przykładowo, kotłownia osiedlowa spala rocznie 1000 ton węgla.
Zgodnie z unijnym prawem wyemituje ona 3,664 x 1000 = 3664 tony CO2
Cena tzw. uprawnienia do emisji dwutlenku węgla, które można kupić na giełdzie (cena z 6.12.2018 wynosi 19,99 Euro za tonę CO2). Po przeliczeniu oznacza to 86,25 USD za prawo do spalenia 1 tony węgla energetycznego (typu ARA 1Y)
Dla porównania giełdowa cena samego węgla tego typu wynosi od 86 do 94 USD/t
Tak więc „opłaty klimatyczne” zrównały się z ceną opału, co tłumaczy drożejącą energię elektryczną.
Może zatem warto zastąpić węgiel gazem?
Wedle „Załącznika VI” spalenie takiej ilości gazu, która jest energetycznym równoważnikiem tony węgla powoduje trzykrotnie mniejszą emisję dwutlenku węgla (ok. 1,2 tony CO2). Skutkuje to znacznie niższymi opłatami, wynoszącymi tylko ok. 24 Euro
W ten sposób UE niejako „zachęca” kraje członkowskie do porzucenia szkodzącego klimatowi węgla na rzecz gazu.
Gdy jednak zagłębimy się w treść Rozporządzenia KE nr 601/2012 i dojdziemy do Art. 38 pkt 2, to przeczytamy: „Współczynnik emisji dla biomasy wynosi 0”.
Tak, proszę Państwa! Jeżeli zamiast węgla, ropy czy gazu spalimy biomasę (czyli drewno, biogaz, węgiel drzewny, biodiesel, etc.) to zapłacimy ZERO!
Wynika to z tego, że UE traktuje biomasę jako źródło energii odnawialnej.
Wniosek:
Zgodnie z zaleceniami Unii Europejskiej spalając drewno ratujemy klimat
i przeciwdziałamy globalnemu ociepleniu.
