Piątkowy wypadek z udziałem prezydenckiej limuzyny z prezydentem Andrzejem Dudą na pokładzie na nowo rozbudził dyskusję o bezpieczeństwie najważniejszych osób w państwie. Mając w pamięci 10 kwietnia 2010 roku i niewyjaśnioną dotąd katastrofę lotniczą w Smoleńsku, w której zginął prezydent Lech Kaczyński z małżonką i 94 osoby z szerokiej elity państwowej, nie można lekceważyć incydentu z autostrady A4. Przypomnę, że w prezydenckim aucie pękła opona i rozpadła się w drobny mak, a samochód wylądował w rowie. Na szczęście prezydentowi nic się nie stało, jednak sam fakt takiego zdarzenia budzi wiele wątpliwości.
Po pierwsze, specjaliści wypowiadający się na temat opon, które wyposażona była feralna limuzyna twierdzą, że opona „to dziwne że opona mogła” ulec takiemu rodzajowi zniszczenia. Owszem, może pęknąć, ale powietrze powinno uchodzić z niej stopniowo co ma pozwolić na przejechanie jeszcze kilku dodatkowych kilometrów. Dziwny jest więc sam fakt takiego zniszczenia koła. Kolejne pytania nasuwają się same; mianowicie czy Biuro Ochrony Rządu albo kontrwywiad nadzorował serwisowanie samochodu i jak ten nadzór wyglądał. Kto serwisuje prezydenckie i rządowe samochody? Co mogło doprowadzić do takiego wypadku?
Tutaj dochodzimy do pytania, które niemal natychmiast rodzi się w głowach członków tzw. „obozu patriotycznego” czyli czy to była próba zamachu? Pytania jak najbardziej na miejscu, szczególnie i ostatnie zmiany polityczne w Polsce. Działania prezydenta i nowego rządu nie podobają się szczególnie wpływowym elitom europejskim skupionym wokół Berlina i Brukseli. Czy zachodnie mocarstwa mogłyby posunąć się do próby takiego drastycznego kroku jak eliminacja prezydenta Polski? Cóż, nie mam co do tego złudzeń, szczególnie że Polska jest szczególnie eksploatowana przez zagraniczne koncerny i corocznie wypływa za granicą kilkadziesiąt miliardów złotych. Ucięcie tego procederu budzi medialny jazgot i histerię a stawka jest wysoka.
Drugiego źródła można doszukiwać się z kierunku wschodniego. Szczególnie, że środowiska byłych Wojskowych Służb Informacyjnych i oficerowie Wojska Polskiego szkoleni w Moskwie za czasów PRL z niekłamaną niechęcią kontestują działania i osobę ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza. Każdy, kto chociaż pobieżnie zapoznał się z aktywnością byłych służb PRL już w III RP wie, że ludzie ci w dużej mierze zależni od Moskwy nie wahają się przed niczym, łącznie ze skrytobójstwem czy doprowadzeniem do wypadku.
Oczywiście, należy zachować spokój i nie ferować wyroków zanim specjalna komisja powołana przez ministra spraw wewnętrznych Mariusza Błaszczaka nie skończy badania tej sprawy. Trzeba również krytycznie spojrzeć na całą strukturę BOR i całych służb specjalnych. Jak wspomina na swoim Facebooku płk Piotr Wroński (były oficer służb specjalnych) sama zmiana kierownictwa niewiele da przy kompletnej ruinie całości. Pułkownik Wroński postuluje również od wielu miesięcy wzmocnienie roli kontrwywiadu wśród służb specjalnych, gdyż jak można przeczytać między wierszami jego wpisów na wspomnianym portalu społecznościowym, obecnie służba ta, delikatnie mówiąc nie działa prawidłowo.
Jest sprawą oczywistą, że zmiana struktur służb specjalnych i BOR to zadanie trudne do przeprowadzenia. Trudne, ale jak pokazuje doświadczenie ministra Macierewicza w zbudowaniu od podstaw Służby Kontrwywiadu Wojskowego po likwidacji WSI. Czy budowa służb od podstaw jest konieczna? Nie wiem, ale postulat ten powinien być poważnie rozważany.
Źródła:
http://telewizjarepublika.pl/blaszczak-komisja-w-bor-zbada-okolicznosci-incydentu-z-udzialem-prezydenta,30354.html
http://niezalezna.pl/77225-biegly-rzeczoznawca-dla-niezaleznapl-dziwne-ze-taka-opona-sie-rozleciala
Wierzący katolik, z zawodu anglista i człowiek o wielu zainteresowaniach. Miłośnik teleturnieju "Jeden z Dziesięciu". Politykę i życie publiczne obserwuję odkąd pamiętam. Piszę w tym temacie od około roku.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
