Powyższy tytuł, jest to cytat z notki:
http://amstern314.salon24.pl/526030,dzwonilem-do-senatora-libickiego
1 sierpnia 1944 r. o godzinie 17.30 Heinrich Himmler, Reichsfūhrer SS, został powiadomiony drogą radiową o „zamieszkach” w Warszawie. W tym samym dniu Reichsfūhrer SS wydał rozkaz:
„każdego mieszkańca Warszawy należy zabić, nie wolno brać żadnych jeńców. Warszawa ma być zrównana z ziemią (Warschau wird glattrasiert) aby w ten sposób stworzyć zastraszający przykład dla całej Europy”.
Na rozkaz Reichsfūhrera SS specjalne jednostki dowodzone przez gen. Ericha von dem Bacha przystąpiły do działań, najpierw na Woli i Ochocie.W pierwszych dniach sierpnia 1944 r. w pobliżu zajezdni na ulicy Wolskiej oraz w ogrodzie dawnego pałacyku Biernackich żołnierze gen. von dem Bacha rozstrzelali tysiące cywilów, którym wcześniej kazali opuścić domy.
Wspomina Tadeusz Klimaszewski w książce „Verbrennugskommando Warschau”:
Świadczyły o tym ubrania pomordowanych, pozakładane palta, płaszcze i rozrzucone wokół tobołki, paczki i walizki. Tu przeważały kobiety i dzieci. Drobne dzieci i niemowlęta spoczywały jeszcze w zaciśniętych skurczem objęciach matek, starsze leżały w pobliżu, trzymając w ręku poły ich ubrań. Pośrodku tej grupy, jak upiorny symbol, leżał starszy człowiek. Ręka wysunięta daleko do przodu zaciskała kij, oparty na pobliskich zwłokach, na końcu którego powiewała biała flaga.
W pierwszych dniach powstania oddział dowodzony przez por. Aleksandra Tyszkiewicza „Górala” walczył na Mokotowie, w okolicy ulic Belgijskiej i Morskie Oko. Jeden z żołnierzy tego oddziału, Jerzy Sienkiewicz „Rudy” pamięta, że na Belgijskiej Niemcy zamordowali około 200 cywilnych osób:
Cała Belgijska zasłana była trupami cywili. Mniej więcej na wysokości willi Chowańczaka pamiętam martwą kobietę z dwójką małych, trzy-, czteroletnich dzieci. Wtedy po raz pierwszy zetknąłem się z taka zbrodnią.
(Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski, Przewodnik po Powstańczej Warszawie, wyd. Muzeum Powstania Warszawskiego, Warszawa 2010, str. 231)
Mokotów, ul. Dworkowa 3.
Tu w sierpniu 1944 roku Niemcy rozstrzelali grupę małych dzieci. Najmłodsze miały zaledwie pięć lat, najstarsze dziesięć.
(Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski, Przewodnik po Powstańczej Warszawie, wyd. Muzeum Powstania Warszawskiego, Warszawa 2010, str. 235)
Inne tematy w dziale Rozmaitości
