Śmierć za bluźnierstwo

 „Nikt nie powinien być zabity za wypicie szklanki wody”

(Ashiq Masih, mąż Asi Bibi; list otwarty w sprawie jej ocalenia)

 

Od pięciu w celi śmierci zakładu karnego Central Jail Multan w Pakistanie przetrzymywana jest Asia Bibi, matka pięciorga dzieci. Kobieta przebywa w ciasnej celi o szerokości wyciągniętych ramion, bez okien, zlewu i WC. Niemniej jednak ta ciasna, smrodliwa cela więzienna chroni kobietę przed samosądem islamistów.

Asia Bibi (właściwie: Asia Noreen) jest chrześcijanką, ma 45 lat i pochodzi z wioski Ittanwali. Jest żoną Ashiqa Masiha (50 l.) i matką pięciorga dzieci. W tej wiosce żyje ok. 1500 rodzin, z czego tylko 3 są chrześcijańskie. Na rodzinę Asi wywierano presję aby przeszła na islam.

19 czerwca 2009 roku Asia Bibi pracowała w polu wraz z muzułmańskimi sąsiadkami. Znajdowało się tam źródło wody, z którego korzystały pracujące tam kobiety. I właśnie woda z tego źródła stala się bezpośrednią przyczyną kłótni. Muzułmanki uznały, że „niewierna” Asia pijąc wodę ze źródła spowodowała, ze woda stała się „nieczysta”. W trakcie kłótni Asia powiedziała „Jezus Chrystus umarł za moje grzechy i za grzechy świata. A co zrobił Mahomet dla ludzi?”. Po tej wypowiedzi została pobita przez muzułmanki. Policja wezwana przez chrześcijańskich sąsiadów uratowała kobietę przed linczem, zabierając ją do aresztu. Asia Bibi została oskarżona o bluźnierstwo przeciw Mahometowi (art. 295-C pakistańskiego kodeksu karnego). To przestępstwo jest zagrożone karą śmierci lub dożywotniego więzienia.

7 listopada 2010 r., po trwającym ponad 16 miesięcy procesie, została skazana na karę śmierci przez powieszenie. Jako dodatkową karę sąd zastosował grzywnę w wysokości równej w przeliczeniu około 3160 zł, co odpowiada dwuipółrocznym zarobkom robotnika w Pakistanie.

16 listopada 2011 roku polski eurodeputowany Paweł Kowal poinformował Parlament Europejski o sprawie Asi Bibi. Wystosował również apel w sprawie uwięzionej chrześcijanki, który podpisało kilkudziesięciu europosłów. W swym apelu Paweł Kowal nawoływał min. do bardziej zdecydowanego wywierania presji dyplomatycznej w celu obrony prześladowanych chrześcijan.

W obronie Asi Bibi wypowiedział się papież Benedykt XVI, który domagał się także usunięcia  przez Pakistan z kodeksu karnego artykułu o bluźnierstwie. Artykuł ten jest powszechnie nadużywany w celu prześladowania mniejszości religijnych i osiągania osobistych korzyści. Rząd pakistański jednak zawiesił reformę prawa po tym, kiedy dwaj najwięksi krytycy zapisów o bluźnierstwie - Salman Taseer, gubernator Pendżabu, i Shahbaz Bhatti, minister ds. mniejszości - zostali zamordowani w 2011 roku.

Trzy miesiące temu, 16 października 2014 roku odbyła się rozprawa apelacyjna przed sądem w Lahore. Sąd potwierdził wyrok śmierci na Asię Bibi. Jej rodzina zapowiedziała kasację do Sądu Najwyższego.

 

Po ataku islamskich terrorystów na redakcję obscenicznego pisemka francuskiego wielu polityków, żurnalistów artystów zaczęło składać kabotyńskie deklaracje „Je suis Charlie”. Pod tym haslem w ubiegłą niedzielę w Paryżu odbyła się demonstracja, na czele której maszerowali prominentni politycy europejscy.

Czy w stolicy któregoś z państw Unii Europejskiej odbyła się demonstracja w sprawie uwolnienia Asi Bibi?

Nie.

Dlaczego?

Dlaczego nikt nie paraduje z transparentem „Je suis Asia Bibi”?

 

****

Więcej informacji o o sprawie Asii Bibi można odnaleźć na portalu www.pch24.pl.

Jest tam również zamieszczona petycja do prezydenta Pakistanu w sprawie jej ułaskawienia. Pomóż ocalić Zycie Asi Bibi – złóż podpis.