Partia Polityczna przed siedmioma górami, przed siedmioma lasami

Dawno, dawno temu, kiedy nie było jeszcze na świecie tylu telewizorów, tylu książek, tylu mędrków dowodzących, że ich sposób jest najlepszy, przed siedmioma górami, przed siedmioma lasami, przed siedmioma morzami, a nawet przed siedmioma rzekami, była sobie wyobraźnia, dzięki której można było sobie wyobrazić Bóg wie co.

Można było sobie wyobrazić, bez obawy o utratę zdrowia psychicznego (może dlatego, że nie było aż tylu jego wnikliwych obserwatorów), że na scenie politycznej pojawia się Partia Polityczna, której członkami są wyłącznie najwięksi patrioci, obdarzeni najtęższymi umysłami. Jak to ludzie, mają też swoje istotne ograniczenia. Potrafią mówić wyłącznie prawdę, działać wyłącznie w interesie narodowym, a do tego dokonywać wyłącznie najwłaściwszych wyborów.

Można było sobie wyobrazić, co by się stało, gdyby taka partia wystartowała w wyborach w kraju będącym demokracją parlamentarną.

Dostałaby swoje minuty w publicznej telewizji i zaczęłaby zachęcać, za przeproszeniem, elektorat, żeby to właśnie na nich oddał swój głos.

Mogłaby na przykład powiedzieć, że mówi tylko prawdę, że jej rozwiązania są najtrafniejsze, umysły najtęższe, patriotyzm największy, a pomysły najlepsze. Ale to nie byłoby akurat niczym nowym.

Mogłaby powiedzieć, że to jej rządy zapewnią nam najlepszą przyszłość. Ale to nie byłoby akurat niczym nowym.

No tak, mogłaby zaprezentować swój program, który byłby przecież najlepszy! Tylko czy na pewno znalazłaby się większość, która zauważy, że program stworzony przez najtęższe umysły, najbardziej uczciwych, największych patriotów jest programem, na który trzeba oddać swój głos?

Moja własna, prywatna, ograniczona wyobraźnia cienko to widzi.