Jaki Donald? Przecież nie ten niemiecki, ale ten "nasz", amerykański, który jest aktualnym Prezydentem Stanów Zjednoczonych Ameryki! Jednoznaczne, oficjalne poparcie dla Karola Nawrockiego, to coś znacznie więcej, niż samo opowiedzenie się po stronie polskiego kandydata na urząd prezydenta Najjaśniejszej. To uderzenie mokrą szmatą w twarz uśmiechniętej Polski Donalda Tuska, podejrzewam, że podyktowane słodką zemstą za mierzenie "pistoletem" w plecy Trumpa, za nazywanie go "rosyjskim agentem", za zlekceważenie dyplomatycznych relacji z USA na poziomie ambasadorów, za - wreszcie - nadgorliwe przystąpienie do antyamerykańskiej krucjaty forsowanej przez eurokołchozowe pseudoelity.
Gest prezydenta Trumpa - a bardzo rzadko się zdarza, żeby prezydent USA (w ogóle) tak jednoznacznie wsparł kandydata w wyborach poza granicami USA - to wspaniały prezent dla polskich patriotów, dający bardzo realne podstawy do optymizmu, że nie wszystko jeszcze stracone. Oznacza ten gest bowiem, że administracja Białego Domu interesuje się sytuacją w Polsce bardziej, niż można było przypuszczać i wiedzieć. To z kolei oznacza, że niemiecki Donald ma się czego bać i jego dni są już policzone. Cieszy mnie również niezmiernie ból tyłków tych wszystkich szkaradnych "silniczków" od Giertycha, którzy prześcigali się w pisaniu szyderstw, obelg i kłamstw w kontekście waszyngtońskiej podróży Karola Nawrockiego. Tyle napisanych paszkwili, szydery i "złotych myśli"... i wszystko jak krew w piach.
Dlatego 1 czerwca otworzę szampana i będę patrzeć jak sypie się reżim uśmiechniętych zaprzańców, sprzedawczyków, idiotów i idiotek, którzy dorwali się do władzy dzięki cichemu zamachowi stanu i pogwałcili wszelkie prawa, konstytucję i zasady wspólnoty narodowej.
Panie Prezydencie Donaldzie Trumpie, jak Pan mi zaimponowałeś w tej chwili... !
Inne tematy w dziale Polityka
