Zjednoczeniowa fikcja partii prawicowych

Kłopot z partiami polega na słabym przywództwie: nikt nie chce być zastępcą właściciela kanapy. Czyli: „możemy się zjednoczyć, ale to ja będę KRUPIEREM”.

Podobnie z ich programami. Jeden od drugiego różni przecinek i wielkość czcionki, ale że NIKT nie chce być drugim, tak jeden, jak drugi będą bredzić o ISTOTNYCH ODRĘBNOŚCIACH między nimi.

Każdy uczestnik, obojętnie, czego, partii, czy stowarzyszenia, chce nosić berło, nie chce natomiast nosić halabardy, pragnie być szefem kuchni, a nie WODZEM NACZELNYM WŁANEGO ZMYWAKA.